මගේ 100 වෙනි post එක! (අපේ අයියා හතර ගාතෙන් ආ දවස)

මගේ සිය වෙනි post එක නිසාත්,කාලයක් තිස්සේ කියන්න උන්න කාරණයක් නිසාත් මම හිතුව හැමෝටම වැදගත්වන,බීමෙන් ගැලවෙන්න පුළුවන් කියන එක ඔයාලට පෙන්නන්න,පොඩි උදාහරණයකුත් එක්ක.ඊට කලින්,මගේ බ්ලොග් එක කියවන ඔබ සැම දෙනාටම ඉස්තූති කරලා ඉන්ඩ ඕනේ ඔක්කොටම කලින්......thanks හොඳේ.........මෙච්චර කල් මාව ඉවසගෙන මේක කියවනවටත්,comments දානවටත්....:)

අපේ අයිය මුලින්ම වැඩට ගියේ කොළඹ බැංකුවක.එකේ ප්‍රධාන කාර්යාලයේ තමා හිටියේ.ඕකෙ තට්ටුවක තියනවා ලු ටිකක් ඉහල නිළ තල වල ඉන්න අයට set වෙන්න,පොඩි pub එකක් වගේ තැනක්.අපේ අයිය නම් ඉහලම නිළයක නෙමේ,ඒත් ඒ වෙද්දී අයියව ගොඩ දෙනෙක් දන්නා නිසා හවසට මේකේ සෙට් වෙද්දී කවුරු හරි අනිවා අයියාවත් ඇදගෙන යනවා ලු.ඕකට නැත්නම් කොළඹ තියන සිය ගණනක් වෙන සෙට් වෙන ස්ථාන එකකින් එහෙක මේ පාප මිත්‍රයොයි අයියයි හවසට හවසට සෙට් වෙන්න අරන්.අපිට ඕක වැඩිය තේරුනේ නෑ.ඔය කාලේ අයිය තනිකඩය.ගෙදර එන්නෙත් 10 පහු වෙලා.ඇවිත් නාල කරලා කෙලින්ම PC එක ඉස්සරහින් ඉඳගන්නවා,මම නම් ආයේ දකින්නෙත් ඊළඟ දවසේ,මොකද මමත් ඒ කාලේ ඉස්කෝලේ නේ.

ඔන්න ඔහොම ඉඳල දවසක් අපිට ඕක එලි උනේ මෙහෙමයි.අපි එකෝමත් එක දවසක අයිය එන කම් බලන් ඉන්නවා රෑ 12 ත් පහු වෙලා.ඒත් අයිය නෑ.ඉතින් ඕක ගැන හරියට බය උන අම්මල හතර වටේට කතා කළා.ඒත් කිසිම ආරංචියක් නෑ.මේ දවස් වල අයිය ගෙදර එන්නේ staff වාහනෙකින්.ඔන්න පාන්දර ජාමේ අපේ ගෙදරට ගොඩ වැදුන අමුත්තෙක්......තාත්තත් එක්ක මොනවද මුණු මුණු ගාල මේ දෙන්නත් එක්ක ආපහු අඳුරේම පාර පැත්තට ගියා.ඔන්න ටිකකින් ආපහු දෙන්නම එනවා,අයියා දෙන්නගේ කර උඩ.බලන් යද්දී ඒ ඇවිත් තියෙන්නේ වාහනේ driver උන්නැහේ.ඉතින් මේ අලි කොල්ලව බැරි බැරි ගාතේ උස්සන් ආපු මේ දෙන්න මෙයාව කාමරේ ඇඳ උඩින් දැම්මා.තාත්ත පුපුරා පුපුරා ගේ ඇතුලට ගියා,අම්ම මූණ බේරී කරන් පැත්තකට වෙලා ඉඳගෙන ඔහේ බලාගත්
මම කෝකටත් කියල ගියා කාමරේට බලන්න.අයිය මලා වගේ ඇඳට අත්හැරිය ඉරියව්වෙන්ම ඉන්නවා...
"අයියේ...? අයියේ?" කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොමැත.මම ටිකක් ඔලුව අතගෑවත් හෙල්ලුනේ වත් නෑ.තට්ටුවක් දැම්මා ඒත් මොකුත් නෑ.ඉතින් ඔහොමම බුදියන්න දෙන්නත් බැරි නිසා මම සපත්තු දෙකයි මේස2 යි ගලවල බෙල්ට් එකත් ඇදල ගලවල ගිහින් නිදාගත්තා.

ඊළඟ දවසේ ඉස්කෝලේ යන්න කලින් ගිහින් බලද්දිත් අයිය එහෙමමයි.හුස්ම ගන්නවා,මඳ චලනයක් තිබ්බ ඒ වෙද්දී.ඒ කිව්වේ එහෙට මෙහෙට ටිකක් දඟලනවා.ඉතින් මම ඉස්කෝලේ ගියා.

ගිහින් හවස එද්දී මෙයා ඉන්නවා ඉඳගෙන,අනන්තය වෙත රතු උන නෙත් යොමාගෙන,නිකන් "මලා නම් හොඳයි "වගේ expression එකකුත් දාගෙන......

"ඊයේ මම ගෙදර ආවේ කොහොමද නංග?"
"ම්ම් ම් .... වාහනේ driver යි තාත්තයි එක්ක"
"එතකොට මගේ සපත්තු ගැලෙව්වේ කවුද?"
"මම"
"අහ්,මම බැලුව ඒත් මම ගැලෙව්වා කියල නම් මතකයක් නෑ.....කවුද කියල...."
"මොකද උනේ?"
"වොඩ්කා"
"???"

බලන් යද්දී මෙහෙමයි වැඩේ වෙලා තියෙන්නේ.එදා කට්ටිය ප්‍රයෝජනයට අරන් තියෙන්නේ වොඩ්කා එකක්.මීට කලින් වොඩ්කා නොබිව්ව අයියා පුරුදු විදිහටම පුරුදු ප්‍රමාණයම අරන්.කිසි effect එකක් නැති නිසා තව අරන් (වොඩ්කා වල effect එක එන්න ටිකක් වෙලා යනවලු නේ?)ඉතින් effect එද්දී අයියා මග ලු.බොහොම අමාරුවෙන් පාර හොයන ගෙදර ආව driver නිසා අයියා යන්තම් බේරුනා.නැත්නම් අපිට කොළඹ කානු අස්සේ තමා අයියව හොයන්න වෙන්නේ

ඉතින් අයිය ඊට පස්සේ "පමණ දැන" වොඩ්කා බොන්න අරන්.මම හිතුව එදා ලැජ්ජාවට ආයේ නොබී ඉඳීවි කියල.ඒත් මෙයා තව කිහිප දවසක්ම වෙන අයගේ කර පිටින් ගෙදර ආව.අන්තිමේදී අක්කගේ බල කිරීමටදෝ එයාගේ ඒ පුරුද්ද ටිකක් අඩු උනා.ඒත් පාර්ටි වලදී එහෙම දිගටම බිව්වා.

කොහොම හරි මෙයාල බැඳලා රට ගියා නේ.එහෙදි ඔය පුරුද්ද ආයෙත් පටන් අරන්......මෙහෙ වගේ නෙමේ නේ,එහෙ ඉතින් හැමදාම වගේ මොකක් හරි ඉලව් පාර්ටියක් තියනවා නේ....ඒත් දැන්...දැන් අයිය කිසිම මත් පානයක් ගන්නේ නෑ...අඩු ගානේ රස බලන්නේ වත් නෑ...ගිය පාර ආවම අයිය ගෙනාව වයින් එකක් අපේ පවුලේ අය රස බැලුව.මමත් වීදුරුවකට දාගෙන ටිකක් රස බලල අයියගෙන් ඇහුව ඕනේ ද?කියල.අපෝ එපා කිව්වා.මටත් පුදුමයි.ඒත් කොහොමද මෙයා එහෙම උනේ?

මෙහෙමයි වෙලා තියෙන්නේ.දවසක් එහෙ අයියගේ යාලුවෙක්ගෙ පුතෙක්ගේ උපන්දින පාර්ටියක තිබිල.හැමෝම ඇඳන් එන්න ඕනේ dresses.නාවිකයෝ විදිහට,මුහුදු කොල්ල කාරයෝ,vampires,කාර්ටූන් චරිත...ඉතින් අයියගේ කොන්ඩේ දිග නිසා අයිය කොන්ඩ 2 ක් ගොතල,අර නාවික ඇඳුමක් ඇඳගෙන,මුහුදු කොල්ලකාරයෙක්ගේ තොප්පියකුත් දාගෙන ගියා ලු ඕකට.ටිකකින් පුරුෂ පාර්ශ්වය වෙනම පැත්තක පාර්ටියට සෙට් වෙලා.අයියට මතක ඊට පස්සේ පැයක්,දෙකක් පමණ ලු.ඇහැරිලා තියෙන්නේ පසු දින.ඔන්න ඕකෙන් ටික කාලෙකට පස්සේ අර ගෙදර (ළමයාගේ තාත්ත) අයියට වීඩියෝ එකක් පෙන්නලා.ඕකෙ අයිය කට්ටියත් එක්ක හොඳට හිනා වේවි,කතා කර කර ඉන්නවා තියනවා ලු.ඊට පස්සේ එක පාරටම නැගිටින අයිය,ඒ යාළුවව උස්සල කරට ගන්නවා ලු.(අපේ අයිය සෑහෙන උස මහතයි ඒ කාලේ,දැන් නම් බැහැල)අයියගේ ඉතින් එයාව කරේ තියාගෙන කැරකෙන අයිය ආයේ බිමින් තියල ගිහින් ඉඳගන්නවාලු.

ඊළඟ සීන් එක පටන් ගන්නේ හතර පස් දෙනෙක් එකතුවෙලා නිදාගෙන ඉන්න අයියව අමාරුවෙන්,එකයි ....දෙකයි....තුනයි...කියල උස්සල ගන්න එකකින්.අර මිනිස්සුන්ගේ කර පිටින් කාමරේට යන අයියව කට්ටිය අමාරුවෙන් ඇඳක් උඩට දානවා ලු.දැම්ම ගමන් එක පාරට නැගිටලා වටපිට බලල බොහොම හොඳින් හිටගන්න අයිය එහෙමම කාමරේ bath room එකට ගිහින් වමනේ දාල ඇවිත් ආයේ නිදා ගන්නවලු අර කට්ටිය පලු යනකන් බනිද්දි.ඇයි අනේ අමාරුවෙන් ඔහොම උස්සන් ආව මිනිහ කිසි ගානක් නැතුව නැගිටලා යද්දී තරහ යන් නැද්ද!!

ඉතින් ඕක දැකල හිනා යනවා වෙනුවට අයියට බය හිතිලා."හිතන්න නැඟී ඒ වෙලේ කවුරුහරි මාව provoke කළා කියල,නැත්නම් මට කිසි හේතුවක් නැතුව තරහ ගියා.නැත්නම් කවුරුහරි අක්කට අනවශ්‍ය විහිළුවක් කල කියල.මම මිනිහෙක්ව මරයි,එත් මම අන්තිමට දන්නේ නෑ මොනවද උනේ කියල"

ඕක මද්‍ය පානය කිරීමේ පල විපාකයක්.එක වෙලාවක් එනවා සිරුරේ අන්තර්ගත මද්‍යසාර ප්‍රමාණය අහිතකර ප්‍රතිශතයක් ගන්නවා.එක මොළයටත් බලපානවා.මිනිස්සු තමන් කරන කියන දේ දන්නේ නෑ.අවුරුදු ගානක් තිස්සේ පුරුදු කරන් ආව සිරිත්,ශිෂ්ට පුරුදු වලින් වැහිලා ඉන්න නියම මනුෂ්‍යයා එලියට එනවා.අපේ අයිය ස්වභාවයෙන්ම විනෝදකාමී කෙනෙක්.එක නිසා ඒ වෙලේ එයාගේ ඒ ගතිගුණයි දකින්න ලැබුනේ.හැබැයි එයාට තරහ ගියාම ඔක්කොම යක්කු ගෙදරට බැහැල වගේ....(මම වගේමයි!) ඔයින් ගියා ඇති.

ඉතින් මම මේ කියන්නේ මේක කියවන ඔක්කොම "බොන" කට්ටියට.ඔය පුරුද්ද දැම්ම නතර කරන්න බලන්න.නැත්නම් දවසක ඔයාලගේ පවුලේ හිතවතුන්ට,දරුවන්ට,බිරිඳට,යාලුවන්ටත් ඔයාව එපා වේවි.මොකද ඒ කාලේ හිටපු පුද්ගලයා නෙමේ ටික දවසක් යද්දී ඉන්නේ.මත්පැන් මිනිස්සුන්ව වෙනස් කරනවා.

හිත ඇත්නම් කල නොහැක්කක් නොමැත...