suiciding ......

මෙන්න මේ කතාව මට කිව්වේ මම හොඳින් දන්නා නංගි කෙනෙක්....කතාව සීරියස් උනාට අපි ඔක්කොම එදා ඒ කතාවට හුස්ම ගන්න බැරි වෙනකන් හිනා ගියා.... මේ නංගි පොඩ්ඩක් ගෙදර මිනිස්සු එක්ක පොඩි පොඩි වලි දාගන්න කෙනෙක්.ඉතින් මෙයා කිව්වේ එයා තුන් පාරක් සියදිවි නසාගන්න ගිය හැටියි, ඒ තුන් පාරම වැඩේ වැරදුන එක ගැනයි....

පලවෙනි පාර මෙය අම්මත් එක්ක තරහ වෙලා ගෙදරින් පිටත් උනා ලු. ගෙදරට අඳින ඇඳුමක් පිටින්, අතේ බස් එකට විතරක් සල්ලි තියාගෙන (වැඩිපුර සල්ලි අරන් යන එක අපරාදෙනේ කොහොමත් මැරෙන එකේ..) පිටත් වෙලා තියෙන්නේ කැළණි ගඟට පනිනවමයි කියල හිතාගෙන... (කැළණි පන්සල හරියෙන් ගඟට පනින්න මුලින් හිතුනත් එතන ගොඩක් වෙලාවට හමුදාවෙන් ඉන්නන නිසා-පැන්නොත් හමුදාවෙන් බේරාගන්නවා නේ... එතකොට වැඩක් නෑ නේ....) ඉතින් මෙයා කඩුවෙල පැත්තෙන් ගිහින් ගඟට පනින්න කියල තමා හිතල තියෙන්නේ (ඒ පැත්තේ කිඹුලොත් ඉන්නවා නේ - පැන්නොත් one shot )

ඉතින් මෙයා දෙල්ගොඩට ගිහින් කඩුවෙල පැත්තට බස් එකක් ගන්න බස් හෝල්ට් එකට වෙලා ඉන්නවලු ඉන්නවලු බස් එකක් නැති ලු... අන්තිමට එපා වෙලා හෝල්ට් එකේ නවත්තපු බස් එකක කොන්දොස්තරගෙන් අහද්දී එදා කඩුවෙල බස් ස්ට්‍රයික් එකක් ලු.... ත්‍රී වීල් එකක යන්නත් අතේ වැඩිපුර සල්ලි ගෙනිහින් නෑ නේ... ඉතින් බොහොම දුකින්, වෙන දවසක මැරෙනවා කියල හිතන් ආයේ ගෙදර ආව මෙයා කාමරේට ගිහින් එහෙමම නිදාගෙන.... එද්දී ගෙදර මල ගෙයක් වගේ වෙලා තිබ්බත් කවුරුත්ම මොකුත් කියල නෑ.....

දෙවෙනි පාර එත් අම්ම එක්ක තරහ වෙලා මෙයා ලිඳේ පනිනවා කියල හිතල.... (කැළණි ගඟට පනින වැඩේ කලින් පාරින් එපා වෙන්න ඇති නේ... )ඉතින් මෙයා ගේ පිටිපස්සේ ලිඳ ලඟට ගිහින්, පනින්න හදද්දිම තමා මතක් වෙලා තියෙන්නේ ඇඳන් ඉන්නේ කොට ගවුම් කැල්ලක් නේ කියල.... මළාම body එක ලිඳෙන් උඩට ගනිද්දී හැමෝටම කකුල් පේන්න තියෙද්දී chaater නේ....ඉතින් මෙයා ආයේ ගෙට ගිහින් කලිසමක් ඇඳන් ඇවිත්, ඒ පාර පනින්න හදද්දිම කොහෙන්දෝ මන්දා කඩා පාත් උන එයාගේ මල්ලි හතර වටේටම ඇහෙන්න කෑ ගහල "අම්මේ මෙන්න අක්ක ලිඳට පනින්න යනවෝ !! " කියල. වස ලැජ්ජාව.... ගමටම ඇහෙන්න කෑ ගැහුවා කියල ඒ නංගි හිනා උනා... ඉතින් ඒ පාරත් suicidal effort එක වතුරේ ගියා...

තුන් වෙනි පාර සියදිවි හානි කරගන්න ගිහින් තියෙන්නේ boyfriend එක්ක තරහ වෙලා..... blade තලයක් අරන් මැණික් කටුව ලඟින් ගැඹුරට කපාගෙන කපාගෙන ගිහින්, ඒ වෙලාවේ හැමෝම එකතු වෙලා මෙයාව ඉස්පිරිතාලේ අරන් ගිහින් බේරාගෙන. තාම කැළල අතේ තියනවා.... දැන් නම් මෙයා කියන්නේ කොල්ලෙක් නිසා ආයේ ඒ වගේ මෝඩ වැඩක් නම් කරන නෑ කියල.... ඉතුරු වෙන්නේ කැළැල් සහ හැමතිස්සෙම හිරිවැටෙන ඇඟිලි ටිකක් විතරයි.....

මේ කතා කියපු විදිහට අපිට එදා පන යන්න හිනා ගියත් දැන් හිතෙනවා ඒ නංගි සැහෙන්න පීඩනයෙන්, පාලුවෙන්, දුකින් ජීවිතර ගත කරපු කෙනෙක් කියල.... කරපු හැම දෙයක්ම මෝඩ වැඩ උනත්, ඒ හැම දෙකින්ම පාඩමක් ඉගෙනගෙන , දැන් ඒ කලින් උන දේවල් ගැන හිනාවෙලා කියන්න තරම් එයා ජීවිතේ හැල හැප්පීම් වලට මුහුණ දීල තියනවා... එත් එයාගේ ජීවිතේ තාම අස්ථිරයි.... සමහරවිට එයා ආයේ සියදිවි නසාගන්න ගියොත්-කලින් පාරවල් වල වගේ ඒ කටයුත්තට අහම්බෙන් බාධා නොවෙන්න පුළුවන්.....

මම මේ දේ ගැන කතා කරන පලවෙනි දවස අද නෙමේ.. මගේ පවුල ඉතාම සාමකාමී, හැම දෙනාම සමීපයෙන් ආශ්‍රය කරන පවුලක් උනත්, මම ඒ නංගිට වඩා වැඩි සැරයක් සියදිවි නසාගන්න plan කරලා තියනවා...... :) ඒ හැම පාරම- පෙළක් අවස්ථා වල ප්‍රශ්නයක් නිසාම නෙමේ, මේ ජීවිතේ තේරුමක් නෑ කියල හිතිලා...., හැබැයි ඒ හැම පාරම මට තේරුනා එක ලේසි දෙයක් නෙමේ කියල..... මම මේ ගැන අපේ අයිය එක්කයි, මගේ හොඳම යාළුවා එක්කයි කතා කරලා තියනවා... හැමෝම එකඟ වෙනවා ජීවිතේ යම් කිසි කාලෙක හැමෝටම සියදිවි නසාගන්න එක පාරක්වත් හිතෙනවා, එක පාරක් වත් පුංචි try එකක් හරි දෙනවා කියල..... අපි අපේ ජීවිතේ අපේ යාළුවන් එක්ක බෙදාගන්නවා නම්, එයාලගේ කතා වලට සවන් දෙනවා නම් මේ පීඩනය අඩු කරගන්න එක උදව් වේවි....


මම දැන් නෑ ඇයි අද මට මේක ලියන්න හිතුනේ කියල.... මම ඊයේ පුස්තකාලයෙන් පොතක් ගත්ත, De - stress කියල... එකේ සැහෙන්න හොඳ පිළියම් තියනවා පීඩනය අඩු කරගන්න එක ගැන....එකේ තියන, මානසික ආතතිය -පීඩනය අඩු කරන ක්‍රම දෙක තුනකින් මම මේ ලිපිය ඉවර කරන්නම්....

1- ව්‍යායාම කරන්න-දුවන්න.... දාඩිය දාල ඇඟේ රුධිර ගමනය වැඩි වෙලා ඇඟම රත් වෙනකන්... එකෙන් මුලින් සිරුරත්, ඊට පස්සේ මනසත් සැහැල්ලු වෙනවා...

2- හවස 5 ට පස්සේ තේ , කෝපි බොන්න එපා.... නින්ද අඩු වෙනවා...

3- කොට්ටෙට, තමන්ගේ මෙට්ටේට, නාන උණු වතුර බේසමට ලැවන්ඩර් තෙල් බින්දු දෙක තුනක් දාන්න....නිදි පෙති වල වගේම බලයක් ඒවායේ තියනවා....

4- වතුරේ පාවෙන්න පුරුදු වෙන්න- පැයක් වතුරේ නිදහසේ පාවෙන එක පැය 4 ක නින්දට සමානයි....

5- ඇස් දෙක වහන් හිතන්න තමන් ඉන්නේ වෙරළක කියල.... රැල්ල ගහන සද්දේ, ඉරේ උණුසුම... මනසින් මවාගන්න.... වෙරලක් නැත්නම් ඔබ කැමතිම තැනක් ගැන හිතන්න..... වැස්ස වෙලාවක් ගැන උනත් කමක් නෑ....

6- හැමතිස්සෙම සතුටින් ඉන්න, ක්‍රියාකාරී යාලුවෙක් හොයාගන්න.... (ගොඩක් කියවන) සතියකට සැරයක් එයාට call කරලා එයා කියන දේවල් අහගෙන ඉන්න...

7-සින්දු අහන්න- කන පැලෙන සින්දු නෙමේ.... සෞම්‍ය සින්දු....

8-facebook එකෙන් logout වෙලා පොතක් කියවන්න....

9-ගෙදර මාළු ටැංකියක් හදන්න...

10-අන්තිම දේ පොතේ තිබ්බ එකක් නෙමේ... මම කලිනුත් කියල තියන-මම ජීවිතේ එපා උනාම කරන දේ..... තමන්ගේ කාමරේ අස් කරන්න එකේ දොර වහගෙන....ඔක්කොම කුණු ටික අස් කරලා, විසි කරලා බාත් රූම් එකට ගිහින් හොඳට නාගන්න උණුවතුරෙන්... ඊට පස්සේ ඉඟුරු දාපු තේකක් හදන බොන්න..... ප්‍රශ්න වලින් බාගයක් ඉවරයි... :)

ඉතින් ඉතින්.... මම හිතනවා ඔයාල ඔක්කොම දැන් නත්තලට සූදානම් වෙනවා කියල.... නත්තල සතුටින් ගත කරන්න.....අපි මේ පාර නත්තලට නුවරඑළියේයි හපුතලෙයි යනවා :) මට ආයෙත් කාලෙකින් ලියන්න වෙන එකක් නෑ.... ඔයාල හැමෝටම සුබ නත්තලක්.... ජීවිතය සැහැල්ලුවෙන් ගත කරන්න..... :):):)

මහේෂ් වෙනුවෙන්....

අපේ සමීපම මිතුරෙක් වුනු මහේෂ් හසන්ත ද සිල්වා සොයුරා අපෙන් වෙන් වෙලා ගිහින් දැන් මාසෙකටත් ලඟයි. ඔහු වෙනුවෙන් ඔහුගේ සියලුම මිතුරන් එකතු වෙලා මේ මාසේ 29 වෙනිදා ළමා නිවාසයකට දානයක්, සහ ඩී.එස්.සේනානායක විද්‍යාලයේ ධර්ම දේශනාවක් සිදුකිරීමටයි සූදානම. ඔහු වෙනුවෙන්, ඔහු පිලිබඳ මතකය සදාකාලික කිරීමට ඔහුගේ මිතුරු මිතුරියන් විසින් සිදුකරන සියලු දෑ අලුතින් බ්ලොග් අඩවියක ලියවේවි. මේ ලිපිය කියවන්න . ඔබටත් කිසියම් ආකාරයකින්, සහභාගීත්වය හෝ ආධාරය ලබාදීමට කැමති නම් ධනුෂ සහන් සොයුරාට කියන්න. මහේෂ් වෙනුවෙන් පමණක් නොවේ, ළමා නිවාසයක පොඩි ළමයින් එක්ක දවසක් ගත කරන්න, දානයක් දීල, තෑගී දීල ඔවුන්ව සතුටු කරන්න, නැත්නම් ඒ වගේ පුණ්‍ය ක්‍රියාවකට එකතු වෙන්න කැමති යටත් අපිත් එක්ක එකතු වෙන්න පුළුවන් ........

ජීවිතය.............කෙටියි .......................

දිග නිවාඩුවකින් පස්සේ මම මගේ බ්ලොග් එක පටන් ගන්න හිටියේ විනෝදජනක කතාවකින්...එත් අද මට දැනුම් දෙන්න වෙලා තියෙන්නේ ගොඩක් දුක්බර දෙයක්...."ඇසිපියක මහිම" ( Blog Link ) බ්ලොග් එක ලියන මහේෂ් හසාන්ත ද සිල්වා සොයුරා අද හදිසියේම අපෙන් සමුගෙන ගියා....අද උදේ මාකොළ පාරේ සිදුවුණ රිය අනතුරකින් බරපතල තුවාල ලබපු මහේෂ් එසැනින් මේ ලෝකයෙන් අපෙන් සමුඅරගෙන ගියේ කවුරුත්ම නොහිතපු විදිහට......

මම මහේෂ්ව දන්නේ පොඩි කාලේ ඉඳන්....මම දැනගෙන හිටපු අයගෙන් හොඳම ගතිගුණ තියෙන කෙනෙක්........මට තාම මේ සිදුවීම හිතාගන්න බෑ................මහේෂ් කොළඹ ඩී.එස්.සේනානායක විද්‍යාලයේ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයා වශයෙන් කටයුතු කළා, 2007 උසස් පෙළ කරපු කෙනෙක්.......පන්සලේ-දහම් පාසලෙත් ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයා උනේ මහේෂ්...කරපු හැම දෙයකින්ම පලවෙනි තම ගත්ත මහේෂ් තමන් කරපු මොකක් හරි කරුමයකට වන්දි ගෙවන්න වගේ, ඕස්ට්‍රේලියාවේ තමන්ගේ අධ්‍යාපනය අතර මග නවත්තල දාල ලංකාවට ආවේ ඇත්තටම මොකක් හරි ලොකු පවක් කරලා ඇති...............

එයාගේ බ්ලොග් එක කියවන අය මගේ බ්ලොග් 1 ත් follow කරන නිසා මම මේ පොස්ට් එක දැම්මේ, මහේෂ්ගේ මල ගෙදර එනවා නම් ඔයාලට එන්න පුළුවන් 234 දෙල්ගොඩ-පිටකොටුව බස් පාරේ, ඒ කියන්නේ කිරිබත්ගොඩ ඉඳන් මාකොළ හරහා දෙල්ගොඩට එන පාරේ මාකොළ මාවරමණ්ඩිය පහු කරන් ඇවිත්, හෙට්ටියගමට එනකන් ඇවිත්. හෙට්ටියගම හන්දියේ ඉඳන් පයින් යන දුර................අවසන් කටයුතු බදාදා.....28/09/11

මේක විතරක් නෙමේ, තව දුක්බර මරණයක් සිදු උනා සිකුරාදා...ඒ තමා අපේ CIMA පන්තියේ එකට ඉගෙන ගත්ත, අපේ Mr.Cute සර්ගේ හොඳම යාළුවා ප්‍රසාත්....එයා වැඩ කලේ සිරස ටීවී-මහරාජා group එකේ...ඒ මරණින් කම්පාවෙලා උන්න මට මහේෂ්ගේ මරණය දරාගන්න බැහැ...........වෙලාවකට මේ ජීවිතය මොකක්ද කියල හිතෙනවා...............

ප්‍රසාත්, අපි හරියට දැන හඳුනාගෙන ටික කාලයයි, හැමදාම සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න ඔයා වගේ හොඳ පුද්ගලයෙක් අපිට නැති උනා...........
මහේෂ්, අපි පුංචි කාලේ ඉඳන් යහළුවෝ උනාට, අපි ඇත්තටම දෙන්නව හරියටම අඳුනගත්තෙ ලඟදි........ඒකට මුල් උනේ මේ බ්ලොග් එක.....මට මතකයි මගේ "ප්‍රථම එක පාර්ශ්වික ප්‍රේමය" පොස්ට් එක දැකල ඒ සිද්ධිය ගැන සැහෙන්න දිග චැට් එකක් ගියා.... :) ඔයා හැමදාම, ඔයාගේ හැම සුභපැතුම් පණිවිඩයකම (අවුරුද්දට, නත්තලට, උපන්දිනයට, වෙසක් දවසට- ඔයා විතරයි නොවරදවා එහෙම කෙටි පණිවිඩයක් හරි එව්වේ ) අගින් දානවා වගේ හැමදාමත් ~mahesh4ever~ we're going to miss you..................

ඔයාල දෙන්න යන්න ගියේ අපේ ජීවිත වලට පුරවන්න බැරි අඩුවක් තියල........... මගේ ප්‍රාර්ථනාව මේ වෙද්දී ඔයාල හොඳ තැනක ඉපදිලා ඉන්න කියල..............
Dear Mahesh, Dear Prasath...........
Rest in Peace....
Our love is always with you...........

Summer

ආයෙත් ගොඩ කාලෙකින්....මේ දවස් වල නම් එච්චර හොඳ මූඩ් එකකින් නෙමේ ඉන්නේ.හේතුව විදිහට හිතා ගන්න පුළුවන් උන ප්‍රධාන හේතුව නම් දැන් තියන රස්නේ-උණුසුම් කාලගුණය.....මම වැඩ ඇරිලා ආවම ( ඔව් මම දැන් වැඩට යනවා නේ....!!! ) අපේ ගෙදරට එනවා නම් ඇනුම් බැනුම් වාග් ප්‍රහාර වලට සූදානම් වෙලා එන්න කියල මම මගේ එහා ගෙදර ඉන්න යාළුවා Ish ට කියල තියෙන්නේ.....මම හොඳ මූඩ් එකෙන් ඉන්න දවල් වෙලාවක කිව්වා එහෙම වෙලාවක බෙල්ලෙන් අල්ලලා එලියට දැම්මත් වැඩිය තරහ වෙන්න එපා කියල.....

ඉතින් අද මම කතාවක් කියන්න කියල හැදුවේ....මේක අපේ office එකේ නම් බොහොම ප්‍රසිද්ධ කතාවක්.අපේ අම්මගේ සුප් ගැන මම කියල තියනවද?ඒවා මේ පැත්තේත් බොහොම ප්‍රසිද්ධයි.ඔයාලට murder contract එකක් තියනවා නම් එක අපේ අම්මට දෙන්න පුළුවන්.. අපේ ගමේ කාට හරි අසනීප උන ගමන් අපේ අම්ම කරන්නේ හොඳ සුප් එකක් හදල (හරිම පිරිසිදුව, හරිම රසට) ඕක බෝතලයක දාල තාත්තගේ අතේ ඒ ලෙඩා ඉන්න ගෙදරට යවනවා.එකම වරද නම් මේ ලෙඩ්ඩු වෙන කෑම කන්න බැරි තරම් දුර්වල උන අය(ඒක නේ සුප් දෙන්නේ) ඉතින් ඒ ලෙඩ්ඩු කොහොමත් ටික කාලෙකින් මරණයට පත් වෙනවා.එත් ඉතින් කවුරු හරි හොඳට නිරීක්ෂණය කළා නම් මේ scene ඒක ඒගොල්ලන්ට දකින්න පුළුවන් වේවි ගෙදරක වයසක පුද්ගලයෙක් ලෙඩ වෙනවත්, අපේ අම්ම හදපු සුප් ඒක තාත්ත අතේ ඒ ගෙදරට යනවත්, ඊට දින කිහිපයකට පස්සේ ඒ ලෙඩා මරෙනවත්....ඉතින් දැන් නම් මට සහතිකයි අපේ තාත්ත සුප් බෝතලය අරගෙන ගෙදරකට යද්දී ගෙදර මිනිස්සු බය වෙනවා ඇති.ලෙඩා ඉක්මනට මැරෙනවා බලන්න කැමති මිනිස්සු නම් කැමති ඇති.... එකයි කිව්වේ තව ටික කාලෙකින් අපේ අම්මට murder contracts එනවා කියල....hehe.

ඕක office එකට ගියේ අපේ අම්ම මට උදේට බොන්න කොළ කැඳ හදල දුන්න වෙලේ මට තනියම හිනා ගියාම.....ඉතින් දැන් office එකේ කවුරු හරි තව කාට හරි දැන් තර්ජනය කරන්නේ-මෙහ් වැඩි සද්ද එපා පොපී ගේ අම්මට කියල සුප් එකක් හදල දෙනවා හරිද!! කියලයි.....

ඉතින්......දැන් ඉතින් මම Dazz එක්ක Thanu ගේ ගෙදර යන්න ඕනේ....හපොයි...මේ රස්නෙත් එක්ක තමා එපා වෙන්නේ.....මේ පින්තූරේ තියනවා වගේ cool drink එකක් ළඟ තියාගෙන cool එකේ පොතක් කියවන්න තියනවා නම්....*sigh* අපි කොහෙද එච්චර lucky.....

වැසි දිනයක්......

අඳුරු ගෙබිමින් නැගෙන තෙත් සුවඳ කිතිකවාලයි නාසය....

කාලයත් සමග මලානික වුවද එකල ගැලවූ පාට තවමත් ප්‍රණීතය......

විසල් සයනයේ පෙඳ වන් මුදු,උණුසුම් ඇතිරිලි මත වැතිර කවුළුවෙන් ඉවත බලා හිඳිමි......

පොද වැස්ස කෙමෙන් මහා වර්ෂාවක් බවට පෙරලෙන අපූරුව.....

බර වූ වැහි බින්දුවෙන් ගැලවෙන දඟකාර හිරිකඩ පොද පාවී විත් සිපගනී මා වත.....

පොරෝනාවෙන් වැසුණු ගතේ හිරිගඬු නැග ප්‍රහර්ෂයෙන් ඇලලී යයි....

මේඝයෙන් ලොවම ගිගුම් දෙද්දී මා අසලින්ම සුපුරුදු සුවඳක් දැනෙයි.....

වැස්සේ මුනුමුණුව ගෙනෙයි මඳ සිනහා මා මුවගට..........

රහසින් කණට කොඳුරන තෙපුල් රත් පැහැ කරයි මා දෙකොපුල......

බඳ වටා වෙලෙද්දී ඔබේ උණුසුම් දෑත

සුසුමක් හෙලා වසාගනිමි මා දෑස.......
*
*
*
*
*
*
*
P.S.මොහොතකින් දෑස් විවර කල විගස පසක් විය,සියල්ල උණ විකාරයෙන් දුටු සිහිනයක් බව......................

Helllllloooow

Does those cough syrups make YOU tipsy?well,It certainly makes ME though....today is a perfect day. well mom & dad acting all childish,but it's kind of adorable...they don't talk to each other because my dad told mom she's talking too much & it's annoying.comeon dad!she's just complaining cos she hates to see you drunk....well anyway my brother used to tell me that too.I talk too much...yesss... I talk too much.I'm a Girl! (He told me-"Nanga,we have two ears and one mouth, cos we need to talk less and listen more" then I replied-"I'm trying to tell you this story for an hour but still you don't listen!though you have TWO ears....that's what I'm saying.." Lol.

And Thanu is here....she says she's staying for a sleepover, and I invited Dazz too. We could have a Slumber Party!!
It's raining....and you know how much I love that.....it makes me so relaxed and carefree......it calms me.Mom says I wasn't born in a rainy day...but I doubt it...

And the picture above...I drew it....it's cute isn't it?Not the drawing! that calf...it's the 1st baby Elephant born in Melbourne Zoo.I found that photo in a NEWS paper & did the pencil sketch within 1 hour....aah.& I don't have it with me now.I gave it to a friend as a present......

So...must go now..... hope you are having a good Awurudu season.....have fun!

මේ පාර අපේ අවුරුදු......

මෙහෙ හැමෝම මේ පාරත් වෙනද වගේම අවුරුද්දට කලින් දවසේ හති දාගෙන ගේ සුද්ධ කරනවා.මට නම් පැත්ත පලාතට යන්න බැහැ,යන්නත් තහනම්...මොකද මට wheezing..තව මොකක්දෝ මන්ද කියන්න බැරි මහන්සි ගතියකුත් දැනෙනවා...උණ ගැනෙන්න වගේ....අලුත් අවුරුද්දේ හොඳ ආරම්භයක් නම් නෙමේ.කොහොමත් ඉතින් මේ පාර විතරක් නෙමේ මම කලින් අවුරුදු වලත් ගානට වැඩ අල්ලනවා නේ whezing වැඩි කරගෙන.මොකද අවුරුද්දට අපේ ගේ අස් කරන්න ගන්නවා කියන්නේ පෙනහැලි වල දූවිලි පුරවාගෙන wheezing අනිවාර්යයෙන් හදාගන්න වැඩක් නිසා....

Copyrights & Misunderstandings...

හපොයි මෙන්න මට හදිස්සියේ පොස්ට් 1 ක් දාන්න වෙලා.

මගේ කිසියම් ලිපියක් එළකිරි කියා තිබෙන site එකේ කිසියම් පුද්ගලයෙක් විසින් copy කිරීමක් කර තිබෙනවා.මේක දැකපු මගේ බ්ලොග් කියවන්නෙක් ඒක නිසා මල පැනල ඒ පුද්ගලයාට සෑහෙන්න බැනල තියනවා.... ඉතින් ඔය හේතුව නිසා ඕකේ ඒක දිගට thread 1 ක් විදිහට දිගටම රණ්ඩුව ඇවිලිලා.ඉතින් මගේ ලිපිය මුලින්ම කියවල අර පුද්ගලයාට බැනපු තැනැත්තා අන්තිමේදී එයා මගේ අයියා බවත්, "නංගි" ට අසාධාරණයක් වෙන නිසා තමා පෙනී සිටින බවත් පවසලා.මෙන්න බොලේ ඉතින් මම අද දවල් මගේ බ්ලොග් එකට log වෙද්දී අමු කුණුහරුපෙන් මටයි අයියටයි බැනල comments රොත්තක්ම තියනවා...!!!

මුලින්ම කියන්න ඕනේ මගේ බ්ලොග් එකේ තියන ලිපි උපුටාගන්නා මගේ සම්පූර්ණ අවසරය තියනවා.කිසි අවුලක් නෑ copy කලාට.දෙවෙනි ඒක තමා මගේ ලොකු අයියට ඔය community sites වලට යන්න තියා නිදාගන්නත් හරිහමන් කාලයක් ලැබෙන නෑ.එයා Australia ඉන්නේ,රස්සාවට අමතරව රෑ වෙනකන් ඇහැරගෙන පාඩම් කරනවා.ඉතින් අපි එක්කත් කතා කරන්නේ කලාතුරකින්.පොඩි අයිය අම්පාරේ.එයා උදේ ඉඳන් clinic වල වැඩ කරලා හවස කෙලින්ම එයාගේ dispensary එකට යනවා.ගෙදර ඇවිත් අපිට phone එකෙන් call 1 ක් දීල එහෙමම නිදාගන්නේ ආයේ උදේ ඇහැරෙන්න තියන නිසා.ඉතින් ඔය 2 ගෙන් එක්කෙනෙක්ටවත් එළකිරි තියා මේ බ්ලොග් ඒක පැත්ත පලාතෙවත් එන්න වෙලාවක් නෑ.අනික මේ බ්ලොග් 1 ගැන පොඩි අයිය දන්නෙත් නෑ,මම ඒ මනුස්සයට මේකේ බැනල තියන විදිහට තව මේක කියවන්න දෙන්නත් පුලුවන්ද!!

ඉතින් මම මේ එළකිරි එකේ සැහෙන්න තරහ ගිහින් posts දාන කට්ටියට කියන්නේ,ඕකට මගේ සම්බන්ධයක් නම් නෑ..මීට පස්සේ මගේ blog එකේ upset comments නම් දාන්න එපා.මොකද නොකරපු වරදකට බැනුම් අහන්න මට බැහැ නේ!! අනික මොකක්ද අප්පේ මම මෙතන කරපු වැරැද්ද!!

රජගලතැන්න

මගේ කලින් post එකට බොහොම භයානක comments ටිකක් ඇවිත් තිබ්බ.ඒ එකක්වත් publish කරන්න බැරි නිසා මම හිතුව ටිකක් දරුණු බැවින් අඩු post එකක් දාන්න.මම ආයේ ගිය සතියේ අම්පාරේ ගියා නේ...අයියගේ dispensary එක open කලේ ගිය බ්‍රහස්පතින්දා.අම්ම තමයි ඉස්ඉස්සෙල්ලම බේත් ගත්තේ.ඉතින් ලෙඩ්ඩු නම් වැහි වහිනවා sure.මොකද අපේ අම්ම කියන්නේ පොඩි ඉස්පිරිතාලයක් නේ......

ඉතින් එන්න කලින් දවසේ කම්මැලි නිසා අපි,ඒ කියන්නේ මමයි,දිල්කි නංගි,පූර්ණි නංගයි චතුරි නංගයි (නංගී කිව්වට ඒ ඔක්කොම නෑදෑකමට මට දුවල)අයියට කිව්වා කොහේ හරි යමු ඇවිදින්න කියල.ඒ වෙලේ ටිකක් රස්නෙයි.ඉතින් අයිය කිව්වා,එක තැනක් තියනවා,එතනට ගියාම තේරෙයි...මෙතනට වඩා සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් පරිසර පද්ධතියක් එතන තියෙන්නේ ඔයාලට හිතා ගන්න බැරි වෙයි...... කියල.ඉතින් අපි ගියා....

මේ කියන තැන තියෙන්නේ අම්පාර දිස්ත්‍රික්කයේ.අම්පාරේ ඉඳන් නුවර පාරේ එද්දී උහන-ගොනාගොල්ල-බක්කි ඇල්ල පහුකලාම එනවා රජගලතැන්න කියල පොඩි ටවුන් එකක්. එතන පහු කරලා මීටර් කිහිපයක් යද්දී වම් පැත්තට තියනවා පාරක්-රජගලට -(ඒක පුරාවිද්‍යා රක්ෂිතයක්,)යන පාර.නුවර ඉඳල එනවා නම් දකුණු පැත්තට හැරෙන්න තියෙන්නේ.මෙතනින් ගිය වාහනේ පොඩි පාරක් දිගේ ගිහින් ලස්සන ගල් තලාවක් ළඟ තණකොළ වැවුණු බිමක් ළඟ නතර උනා.ඊට පස්සේ තියෙන්නේ පයින් යන්න.....

අනිත් තැන වගේ නෙමේ මෙතන තියන විශේෂත්වයක් තමා මේක නොඉඳුල් බිමක්.......මිනිස්සු,tourists ල නැහැ.කිසිම ශබ්දයක් නැහැ....හරිම පිරිසිදුයි.රජගල පාමුලට එද්දිම ඒ වෙනස අපිට හොඳට තේරුනා.....පරිසරය හරිම සිසිල්...අඳුරුයි....නිස්කලංකයි....

අපි රජගල නගින තැනට ආවේ පොඩි දිය පාරක් මැදින් ඇවිදගෙන.කාලෙකින් පතුලේ තියන රවුම් ගල් කැට පේන දිය පාරක් දැක්ක.....ඒ වතුර පාර හරිම සීතලයි....පොඩි දන්ඩි පැටව් පිරිලා....ඒක ගල් කුළු,ගල් කානු මැදින් ඈතට ගලාගෙන යනවා.....

මුලින්ම කියන්න ඕනේ රජගල හරිම ගාම්භීරයි...ඒ වගේම හරිම අස්වාභාවිකයි......හරිම භයානක පාටයි.creepy.yes...lovely but creepy. එහෙම කිව්වේ,මේ පොඩි දිය පාර පහු කරලා ආව ගමන් තියන තවත් ඉතාම අලංකාර ස්ථානයක් දැක්ක ගමන් මගේ හිතට ආව දේ නිසා....ඒ තැන නිකම් දිය ඇල්ලක වතුර හිදුනාම දකින්න ලැබෙන දේ වගේ......හැබැයි එතන දිය ඇල්ලක් නම් කවදාවත් තිබිල නෑ...වැස්ස කාලෙට නම් උඩින් වතුර එනවා ඇති.....විශාල ගල් කුළු දෙකක් මැදින් තවත් ඇති විශාල,ඒක ඒක හැඩයේ ගල් ඉහල කන්දේ ඉඳන් පහලට රෝල් වෙලා ඇවිත් ගානට ඒක උඩ ඒක හිටලා.එතන පහල ඉඳන් උඩ බලනකොට හිතෙන්නේ-පෙන්නේ avalanche එකක්, avalanche කිව්වට හිම නෙමේ ගල් avalanche සීන් එකක් අතරමැද ඒක පාරට ඒ frame ඒක නතර කළා කියල හිතන්න.අන්න ඒ වගේ......මම පහල ඉඳන් සැහෙන්න ගොඩක් photos ගත්ත.ඒක දැක්කම බයත් හිතෙනවා, ඒ වගේම මේ පරිසරය ගැන හරිම පුදුමයක් හිතෙනවා.....මම photos ගත්තට ඒවා ඔක්කොම චුටි අයියගේ කැමරා එකේ.ඒවා ගන්න ගිහින් මාළු රංචුවක් මගේ කකුල වටකරන් කොටන්න ගත්ත....මම එයාලවත් photo ගත්ත,යථා කාලේදී දාන්නම්.....

අපි ගියේ හවස් වෙලා නේ...ඉතින් පොඩි දුරයි නැග්ගේ.....හැබැයි නැග්ග ටික ඇති ඉතුරු ටික ගැන පිස්සු හැදෙන්න........පන බයේ නැග්ගේ හැබැයි.....පොඩි වැස්සක් වැස්ස නිසා ගල් එහෙම ලිස්සනවා....ටිකක් පායන කාලෙක එන්න ඕනේ...අමාරු දෙයක් වෙන එකක් නෑ....අම්පාර නේ.......

මම රජගල ගැන අන්තර්ජාලයේ search එකක් ආවම මෙන්න මේ site එක අහු උනා......
Lakdasun.org
ඔයාල යනවා නම් මේකෙනුත් විස්තර දැනගන්න පුළුවන්.....මේක හරිම ලස්සන,පිරිසිදු භූමියක් නිසා කියන්න ඕනේ කවද හරි යනවා නම් අපිරිසිදු නොකර ආයේ එලියට එන්න වග බලාගන්න.....

ඔයාලට මේක බලන්නම නෙමේ,බුද්ධංගල,පියන්ගල,අරන්තලාව,මහඔය උණු වතුර ළිං තව ඔය වගේ සැහෙන ලස්සන තැන අම්පාර තියනවා ලු..මේවා බලන්නත් එක්කම එන්න පුළුවනි ..අපේ අයිය අවුරුදු 4 ක් එහෙ ඉන්න එකේ එකම හොඳ ඔය තැන බලාගන්න chance එකක් ලැබෙන එක විතරයි වගේ..........

Insanity

I sliced open my wound again...sharp blade cutting through my scarred skin....a tiny thick droplet oozed from a corner of my line...followed by another and then another...making an angry red line.

then that warm sticky liquid flowed down my palm.I can not hear the sound of that dropping on the floor.but I could smell it...I'll have to wipe clean the mess later...

Yes It hurts...I can feel it.it's better than nothing...atleast I feel the pain.I thought how would it feel if I cut deep.until I cut through a vein.but I'm not suiciding.hell no!
I was planning to die slowly,but that didn't work.I can't starve myself to death.I'm too weak...

Why do you slice open you over and over again?are you sick?are you sadistic?

No.but I think Pain helps a little.I hate you...and I tortue myself.pain reminds me why I hate you.
And I hate you because you are the reason for my pain.Though I do it myself,you are the reason.
Then I love you...and I cut myself because my love for you is so strong.it hurts.my chest hurts,can not hold it...and my wounds hurt.and it's because of you...

I think I'm unstable.I think I'm insane.

I pressed my wrist tight,welcoming the pain...

I could see the little red pool I created near my feet.but I can only feel the blood flowing from the wounds in my heart...

Pain....always It's better than nothing...





(don't panick.lol.I wrote this on my way home!was near Udawalawa.well Rajagala was amazing!will tell u about it later!mwah!)

සොඳුරු ගේෂා ලියන්- දෙවන කොටස

ගේෂා වරියන් පුහුණුවේ ප්‍රාථමිකම අවධිය හැඳින්වෙන්නේ "මිනරායි" එනම් බලා හිඳ ඉගෙනගැනීමේ අවධිය ලෙසයි.මෙහිදී සිසුවියන් මයිකෝ ලෙස හැඳින්වෙනවා.මොවුන්ට වෙනවෙනවම මග පෙන්වන්නෙක්-උපදේශකයෙක් එනම් Mentor කෙනෙකු සිටිනවා.මෙම වැඩිමහල් ගේෂා වරියන් සිසුවියන් හට කලාව,ප්‍රිය සම්භාෂනයන්හි යෙදෙන අයුරු,ක්‍රීඩා,නැටුම්,ගැයුම්,වැයුම් උගන්වනවාක් මෙන්ම මෙන්ම අනාගත ගනුදෙනුකරුවන් හඳුනා ගැනීමටද උපකාර කරනවා.මොවුන් අතර ඉතාම දැඩි සහෝදර බැඳීමක් පවතිනවා.

මයිකෝ එනම් Dancing Girls යනු මෙසේ පුහුණුව ලැබූ,නමුත් පූර්ණ ගේෂා ලියක් ලෙස හැඳින්වීමට තරම් සුදුසුකම් නොලත් තරුණියන්ය.මොවුන් ජපානයේ සංචාරකයන්ගේ සිත් ඇද බැඳ තබා ගන්නා දසුනකි.වැඩුණු ගේෂා ලියන් මෙන් නොව මොවුන්ගේ ඇඳුම් ඉතාම වර්ණවත්ය.ඔවුන් කිමෝනාව අඳින්නේ එහි පිටුපස රතු පැහැ වාටිය මදක් බුරුල්ව-ගෙල පිටුපසින් අඟල් කිහිපයක් නිරාවරණය වන අන්දමටයි.සිරුරේ මෙම කොටස ඉතාමත් හැගීම් උද්දීපනය කරනා කොටසක් ලෙස ඔවුන් සලකනවා.මුහුණෙත් ගෙලේත් පුරාවට සුදු පැහැ වර්ණ ආලේප කරනා මේ ලියන් සමෙන් අඟලක පමණ පෙදෙසක් වර්ණ ආලේප නොකර ඉතිරි කරනවා.ඇස් වටා කළු පැහැය මෙන්ම රතු වර්ණයද භාවිතා කර සරසන මේ ලියන්ට සුවිශේෂී කොන්ඩා මෝස්‌තර පහක් පමණ තිබෙනවා. සතියකට වරක් කොන්ඩා මෝස්‌තර ශිල්පියෙක් හමුවට ගොස් පැය ගණනක් පුරා එක කොන්ඩා මෝස්තරයක් දමා ගන්නා මොවුන් එය අවුල් නොවෙනු පිණිස නිදාගන්නේ මැද සිදුරක් සහිත කොට්ටයකයි.මේ හැරුනුකොට ගේෂා ලියනගේ තවත් විශේෂත්වයක් නම් ඔවුන් පළඳින සපත්තුයි.සාමාන්‍යයෙන් අඟල් 10 ක් පමණ උස ඔකොබෝ නම් මේවා පැළඳ ඔවුන් ඇවිදින්නේ ඉතා සීරුවටයි.....

අවුරුදු 20-22 වෙත්ම මෙම සිසුවියන් පූර්ණ ගේෂා ලියන් ලෙස සාමාජයට කල එලි බසිනවා.මෙය "එරිකේ" නම් චාරිත්‍රානුකූල උත්සවයකින් සිදුකරන්නකි.මෙහිදී මයිකෝ එසේත් නැත්නම් හන්ග්යෝකු වරියක් ලෙස පුහුණුව ඇරඹු සිසුවිය ගේෂා ලියක් ලෙස හැඳින්වීම ඇරඹෙන අතර ඔවුන්ට තම සේවය සඳහා සම්පූර්ණ මුදල අයකිරීමේ අවසර ලැබෙනවා....

සමහරුන් සිතන්නේ ගේෂා ලියන් යනු යටහත් පහත්- ගනුදෙනුකරුවන්ගේ සේවය සඳහාම කැපවූ Submissive කාන්තාවන් පිරිසක් ලෙසයි.නමුත් එය එසේ නොවේ. ගේෂා ලියන් එකල පටන් සමාජයේ ඇති මහත් බලයක් දැරූවන්ය.ඉහල පෞරුෂයකින් හෙබි මොවුන් නිදහස් අදහසින්,ඉහල ආර්ථික තත්වයෙන් සහ ඉහල සමාජ පිළිගැනීමකින් යුතුව ජීවත්වන්නන්ය.


වර්තමානයේ ගේෂා ලියන්

විසිවෙනි සියවසට පෙර ගේෂා ලියන් පුහුණුව ඇරඹුණේ අවුරුදු 4 දී පමණය.නමුත් දැන් ගේෂා වරියක් ලෙස තම රැකියාව ඇරඹීමට යුවතියන් සාමාන්‍යයෙන් යොමුවෙන්නේ උසස් අධ්‍යාපනය ලැබීමෙන්ද අනතුරුවයි.මොවුන් හනමචි එනම් මල් නගර වල,පුහුණු ගේෂා ලියන් යටතේ සාම්ප්‍රදායික වාද්‍ය භාණ්ඩ වැයීම,ගායනය,නර්තනය ඇතුළු ගේෂා ලියනගේ සාමාන්‍ය පුහුණුවේ සියලු අංග පුහුණු වනවා.1920 ට පෙර ජපානයේ ගේෂා ලියන් 80 000 ටත් වඩා සිටි නමුත් දැන් හනමචි නගර-ක්යෝතෝ වලට සීමා වී ඇති ගේෂා ලියන් සිටින්නේ 1000-2000 ක් අතර සංඛ්‍යාවක්.මෙම නගර වීදි පුරා අලංකාර වර්ණයන්ගෙන් නිමි කිමෝනා ඇඳි මයිකෝ තරුණියන් දැකගත හැකි නමුත් ඒ සියල්ලන්ම පාහේ මුදල් ගෙවා මයිකෝ තරුණියන් ලෙස හැඩ වැඩ වූ විදේශීය-දේශීය සංචාරකයින්ය.

ගේෂා වරියකගේ අයකිරීම මනින්නේ දැල්වූ හඳුන්කූරක ආධාරයෙනි.ගනුදෙනුකරුවා සමග සිටි වෙලාවේදී මේ සුවඳ කූරේ ගෙවී ගිය ප්‍රමාණය සසඳා බලා අය කිරීම සිදුකෙරෙනවා.මෙය හඳුන්වන්නේ "සෙන්කොදායි" "incense stick fee" ලෙසයි.ගේෂා වරියන් හමුව සඳහා වේලාවන් වෙන් කිරීම ගේෂා සංගම් කාර්යාල හරහා සිදු කල යුතු අතර ඔවුන් ගේෂා වරියන්ගේ පුහුණුව සහ සේවා සැපයීම නිසි පරිදි තබා ගැනීමට දැඩිව කාලය පරිපාලනය සිදුකරනවා.

ප්‍රථම විදේශීය ගේෂා ලිය ලෙස සලකනු ලබන්නේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ මෙල්බර්න් නගරයේ උපන් "සයුකි" නම් කාන්තාවයි.ඔක්ස්ෆර්ඩ් විශ්වවිද්‍යාලයේ MBA,PhD උපාධිධාරිනියක් වන ඇය කෙයෝ සරසවියෙන් මානසික විද්‍යාව පිලිබඳ උපාධියක් ලබාගත් තැනැත්තියක්.තම ව්‍යාපෘති ග්‍රන්ථයට දත්ත එක්රැස් කිරීම සඳහා 2007 වසරේ පුහුණුව ලබා ගේෂා ලියක් වුන ඇය පවසන්නේ ගේෂා වරියක් ලෙස නොකඩවා සේවය කිරීම දැන් ඇගේ කැමැත්ත බවයි.මේ හැරුනුකොට ඇය කෙයෝ සරසවියේ ජපන් සංස්කෘතිය පිලිබඳ දේශකයෙක් ලෙස සේවය කරනවා.ඇගේ වෙබ් අඩවියට මෙයින් පිවිසිය හැකයි.
www.sayuki.net

ගේෂා ලියන් සහ බැඳීම්

වර්තමානයේ බොහෝ ගේෂා ලියන් හට පෙම්වතුන් සිටිනවා.ඔවුන්ගේ ආදර,ලිංගික ජීවිත රැකියාවත් සමග කිසිදු ගැටීමක් ඇති නොවන සේ ඔවුන් ගෙනයනවා.මෙලෙස වෙනත් පිරිමින් සමග සබඳතා ඇති කරගැනීමට ඔවුන්ට කිසිදු තහනමක් නැහැ.ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික ජීවිතය ඔවුන්ට රිසි පරිදියි.....සමහර ගේෂා ලියන් තම ගනුදෙනුකරුවන් සමගම ආදර සබඳතා ඇති කරගන්නා අතර ඔවුන්ට ඒ පිරිමින් සමග විවාහයටද කිසිදු තහංචියක් නැහැ.නමුත් ගේෂා ජීවිතයේ වැදගත්ම කරුණ නම්,කිසි දිනෙක විවාහ වූ ගේෂා ලියක් සිටිය නොහැක යන්නයි.කවදා හෝ ගේෂා ලියක් විවාහ වීමට තීරණය කරයිද,ඇයට තම රැකියාවට සමුදීමට සිදුවනවා.......

සොඳුරු ගේෂා ලියන්....

ගෙයිෂා,ගේෂා,එසේත් නැත්නම් ගෙයිකෝ(සරල ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය-artist) ලෙසද හඳුන්වනු ලබන මෙම සුන්දර ලියන් සකුරා මල්,සකේ,කිමෝනා,ෆුජි කන්ද මෙන්ම ජපානයේ සංස්කෘතියේ වටිනා පැතිකඩකි....සමහරුන් මෙය එක්තරා අන්දමක ගණිකා වෘතියක් ලෙස සිතුවද සත්‍ය එයට සපුරා වෙනස් ය....

ආරම්භය
ක්‍රි.ව.600 අග භාගයේ පමණ ජපානයේ ඇතිවූ අරගල නිසා උන් හිටි තැන් අහිමි වූ පවුල් වල තරුණ දැරියෝ "සබුරුකෝ" එනම් "serving girls" ලෙස සේවය කරන්නට පටන් ගත්හ.මෙයින් සමහරුන් ගණිකාවන් ලෙස සේවය සැපයු අතර උගත් දැරියන් උසස් සම්භාෂණ වල විනෝදය සපයන්නන් (entertainers) ලෙස සේවය සැපයුහ.එනම් නැටුමෙන්,සංගීතයෙන් සහ ප්‍රිය සම්භාෂණයෙන් අමුත්තන් සතුටු කිරීමයි...
ක්‍රි.ව.794 දී රාජකීයයන් ක්යෝතෝ නගරයට පැමිණීමත් සමග ගේෂා සංස්කෘතිය ඇරඹුණි.
එකල ජපානයේ සාම්ප්‍රදය වුයේ පවුලේ මව යනු එහි කළමනාකාරිනිය යන්නයි.ලිංගිකත්වය පිළිබඳව නිදහස් අදහස් දැරූ එම සමාජයේ මිනිසුන් ප්‍රේමය/ලිංගික තෘප්තිය සඳහාම තැනූ "pleasure quarters" එනම් විනෝදාගාර වෙත ගියහ.16 වන සියවසේ මේවයේ සේවය කල කාන්තාවන් හැඳින් වුනේ "ඔයිරන්" ලෙසයි.ඇය නාට්‍යාංගනාවක් සහ ගණිකාවකගේ සම්මිශ්‍රණයකි.ජපානයේ ප්‍රසිද්ධ නාට්‍ය සම්ප්‍රදායක් වන "කබුකි" නාට්‍යය සම්ප්‍රදාය ඇරඹුණේ මොවුන්ගෙනි.

18 වන සියවස
මේ වනවිට විනෝදාගාර ලිංගික සේවය සපයන ලැගුම්හල් නොව,පාරිභෝගිකයන් හට මානසික තෘප්තිය සපයන්නා වූ ආගාර බවට පෙරලීම ඇරඹි තිබුණි.මෙහිදී තරුණියන් අමුත්තන්ව නැටුමෙන්,ගැයුමෙන්,වාදනයෙන් සතුටු කළහ.මේ විනෝදාගාර වල විසු සමහරුන් ඉතා දක්ෂ කවිකාරියන් මෙන්ම දක්ෂ ලේඛකයන් වූහ.මෙම "ඔයිරන්" තරුණියන් අමුත්තන් හමුවට එනතුරු ඔවුන් කතාබසින්,වාදනයෙන් සතුටු කලේ තරුණයන්ය.ගේෂා වරු ලෙස මුලින්ම හැඳින්වුයේ මොවුන්ය.....1680දි ඔයිරන් තරුණියන් ඔදොරිකෝ ලෙසින් කලඑළි බැස්සෝය.ඒ ඉහල තල වල සමුරායි වරුන්ගේ නිවාස වල විනෝදය සැපයීමෙනි.

ගේෂා ලෙසින් මුලින්ම තාමාවම හඳුන්වාගත්තේ 1750 විසු ඉතාමත් දක්ෂ ගායිකාවක් සහ "ශමිසෙන්" වාදය භාණ්ඩය ප්‍රගුණ කල ගණිකාවක් වූ "ෆුකාගව" "fukagawa" ය.මෙයත් සමග 1760-1770 අතර ගේෂා යන හැඳින්වීම ඉතා සීග්‍රයෙන් ජපානයේ පැතිරුණි.මේ වෙද්දී

ඔයිරන් යන්න නෂ්ට වීම ඇරඹුණු අතර ගේෂා ලියන් තම සේවා දායකයන් සතුටු කිරීම සඳහා සාමීචිය,ගායනය,නැටුම සහ වාදනය භාවිත කළහ.1830 පමණ වෙද්දී ජපානය පුරාම පාහේ ගේෂා වරුන් පැතිරී තිබු අතර මෙම ගේෂා වරුන් අතරද තරාතිරම් රැසක් පැවතුනි.

දෙවන ලෝක යුද්ධයත් සමගම ගේෂා ලියන් හට අත්වුයේ අපල දසාවකි.ගේෂා ලියන් හට තිබු සමාජ තත්වය අහිමි වුයේ සාමාන්‍ය ගණිකාවන් ඇමෙරිකානු සෙබළුන් හට තමන්ව "geisha girls" ලෙස හඳුන්වා දෙන්නට පටන්ගත් බැවිනි.ඒ අතර 1944 දී සියලුම තේ පැන් ශාලා,විනෝදාගාර සහ ගේෂා නිවාස නීතියෙන් වසා දැමුණු අතර සියලුම පිරිමින් සහ ගැහැනුන් යුධ කර්මාන්තශාලා වල සේවයට යෙදවිණි.නමුත් අවුරුද්දකට පසු ඒවා නැවත ඇරීමට අවසර ලබුනමුත් ඒවායේ සේවයට පැමිණියේ අතලොස්සකි.මේ ගේෂා ලියන් තමන්ගේ නැතිවුණු සමාජ තත්වය රැකගැනීම සඳහා ඉතාමත් සාම්ප්‍රදායිකව,ගෞරවාන්විතව සේවය සැපයුහ.

ගේෂා ලියන් අතරත් තරාතිරම්
ක්යෝතෝ වල ගේෂා දිස්ත්‍රික්ක 5 කි.මේවා "හනමචි" එනම් මල් නගර ලෙසද හැඳින්වුනි.ඉහලම තත්වය තිබුනේ ග්යෝන් කොබු,පොන්තොචෝ සහ කමිශිචිකෙන් වලය.මේ ප්‍රදේශ වල විසු ගේෂා ලියන් මිලෙන් ඉතාම අධිකය.මොවුන් ඇසුරු කලේ ව්‍යාපාරිකයන් සහ දේශපාලඥයින් ය.ඉතුරු ප්‍රදේශ 2 වන ගියොන් හිගෂි සහ මියගාව-චෝ ද උසස් තත්වයෙන් සැලකු මුත් ඉහත ප්‍රදේශ හා සැසඳීමේදී දෙවන තැන හිමිවිණි.මේ අතරම තවත් ගේෂා ලියන් වර්ගයකි.මොවුන්ව හඳුන්වනු ලබන්නේ "hot spring geisha" ලෙසයි.සාමාන්‍ය ගණිකාවන්ට වඩා වැඩි වෙනසක් නැති සලකන මේ ගේෂා ලියන් සහ හනමචි ගේෂා ලියන් සැසඳීම කල නොහැක්කකි..........

ගේෂා ලියන්ගේ පුහුණුව
එකල නම් ගේෂා ලියන් සඳහා පුහුණුව ඇරඹුණේ ඉතාම ලාබාල වයසේදීය.අවුරුදු 9 දී පමණ ගේෂා නිවාස වලට භාර දුන් මෙම දැරියන් හැඳින්වුණේ "හන්ග්යෝකු" ලෙසයි.පැරණි ගේෂා ලියන් තම දු වරුන් මෙසේ යොමු කල නමුත් 1950 එය නීතියෙන් තහනම් වුයේ ළමා මෙහෙකාර සේවයක් ලෙස එය සලකනු ලද නිසාවෙනි.මෙයිකෝ යනු තරුණ ගේෂා වරියන් හඳුන්වන නමයි.මොවුන් පුහුණුව ඉතා මිල අධික කර්තව්‍යක් වන අතර ඔවුන් සම්පූර්ණ පුහුණුව ලබා රැකියා ඇරඹුවද තම ණය "ඔකියා" එනම් ගේෂා නිවාසයේ හිමිකාරියට ගෙවා අවසන්වනතුරු එයින් පිටව යනු නොහැකිය.ඒ ඔවුන්ට කිමෝනා,ඇඳුම්,ඉඳුම් හිටුම් ආදී සියල්ල ඔවුන්ට සපයන්නේ "ඔකියා" විසින් වීමයි.

****************************************************

දෙවන කොටස පසුව බලාපොරොත්තුවන්න. wikipedia ඇසුරෙන් සිදුකරනු ලැබූ අනුවාදයකි.
ව්‍යාකරණ අමු අමුවේ මරා දමා ඇත :D sorry හොඳේ.........

පලතුරු සුවඳ ෂැම්පු.......

මට හිතාගන්න බැරි ඇයි මේ කරුම ඔක්කොම මටම වෙන්නේ කියල.....

ඔන්න අද වැඩ ඇරිලා මම නවලෝකේ බස් හෝල්ට් එක ළඟ ඉන්නකොට එක මිනිහෙක් මගේ දිහා බොහොම උනන්දුවෙන් බලාගෙන ගියා.....එක නෙමේ කතාව,තව ටිකකින් එතැනින්ම ගිය තව එක්කෙනෙක් ආයේ හොඳට බලාගෙන ගියා,ඒ මදිවට ගිහින් ආයේ හැරිලත් බැලුව,ඕකත් නෙමේ කතාව.....ඊළඟට ගිය කෙනා අඩි පහක් විතර දුරකදී ඉඳන් බලාගෙනම ඇවිත් පහුවෙලා යද්දී හිසේ සිට දෙපතුල දක්වා විපරම්කාරී බැල්මක් දැම්ම.....

ඔන්න ඒ වෙද්දී නම් මට තේරුනා මොකක් හරි අවුලක් තියෙන බව.......සමහරක් විට ඔය විදිහටම මිනිස්සු මගේ දිහා බලනවා මගේ Emo make up එක දාගෙන යද්දී,ඒ වෙලාවට නම් ඕව ගණන් ගන්නේ නෑ ....එත් මම බැලුව අද මේ මොකක්ද සීන් එක කියල.මම ඉතින් ඔය වෙලාවට කරන්නේ මගේ ෆෝන් එක අරන් එකේ තිරයේ වැටෙන මගේ ප්‍රතිබිම්බය දිහා බලල case 1 මොකක්ද බලන එකයි....ඉතින් ඒ පාර ෆෝන් එක අරන් මූණ දිහා බැලුව මට බකස් ගාල හිනාවක් ගියා.....මොකද මගේ හිස වටේ රශ්මි මාලාවක් වගේ කැරකි කැරකි හිටිය කොඳුරුවෝ රංචුව දැක්කම!!!!! lol.lol.lol

ඕක ඉතින් අපේ අයිය නිසා මට උන හදියක්....එයා නේ මේ පාර ලංකාවට එද්දී මට ඇපල් සුවඳ ෂැම්පු ගෙනාවේ.....කොළඹ මීමැස්සෝ,සමනලයෝ එහෙම නැති නිසා හොඳයි...නැත්නම් මට මී මැසි ප්‍රහාරයන්ට ලක් වෙලා,සමනලයන් පිරිවරාගෙන බස් එකට නගින්න තිබ්බ.....මිනිස්සු දන් නැහැ නේ මම නාලයි වැඩට එන්නේ කියල,කොඳුරුවෝ එන්නේ ගඳටයි කියල හිතුවොත්!!!!මම ඉතින් බස් එකක් එනකන් ෂේප් එකේ හෙමින් එහාටයි මෙහාටයි සක්මන් කර කර හිටිය......

ඉතින් ඉතින්....තව කියන්න දෙයක් නම් නෑ......වැස්ස වෙලේ බස් එකේ එද්දී කරුමක්කාරයෙක් මගේ එහා පැත්තේ ඉඳන් ගියා.ඒ යකා මගේ අතට සම්පූර්ණ බර දීල ඒ මදිවට වැලමිට මගේ ඇලපතේ ඇනෙන විදිහට තියන් ගියේ.....එයාට මම මේ වස් කවිය ලියල FB status update එකක් දැම්ම,ඔයාලටත් ඕනේ වෙලාවක භාවිතා කරන්න තහනමක් නෑ......හැබැයි ප්‍රකාශන අයිතිය මා සතුයි....

මහා වැසි වැටී මුළු ඇඳුමම තෙමීයන්......
කන ළඟ අකුණු පුපුරා හිත ගැස්සීයන්.....
තබන තබන පය මඩ වලකට වැටියන්....
මට කරුමයක් උන තොට උණ හැදීයන්.....

lol.it's a joke k?????

අපේ සිරීපාද ගමන

ඔන්න....දැනට අවුරුදු කිහිපයකට කලින් පොපියයි,පොපීගේ best friendaa dazzled යි ඒ දෙන්නගේ පවුල් දෙකේ යයි ගියා ලු සිරීපාද වන්දනාවේ....කතාවක් තියනවා නේ,සිරීපාදේ වන්දනාවේ එක පාරක්වත් නොගිය මිනිහත් මෝඩය,එක පාරකට වඩා යන මිනිහත් මෝඩය කියල......එත් මම නම් කියන්නේ,සිරීපාදේ නම් කොච්චර ගියත් ඇති වෙන්නේ නෑ...

අපි ගියේ අර කිතුල්ගල ගඟ තියන පැත්තෙන්.....ඒ රත්නපුරේ පාර ද?අනේ මන්ද,හැබැයි වටපිටාව නම් පුදුම ලස්සනයි....අපි නකල්ස් කඳුවැටිය දැක්ක.....තව නම් නොදන්නා කඳු වැටි,ඒ මැදින් ඇදහැලෙන පුංචි දිය පාරවල් ගොඩාක් දැක්ක...පාර අයිනෙන්ම ගලාගෙන යනවා සැරේට ගඟ....ශ්‍රී පාද කන්ද ලං වෙන්න ලං වෙන්න හරිම සිසිලසක් දැනෙන්නේ....හරිම නිස්කලංකයි....තේ වතුත් හම්බෙනවා.....කියල වැඩක් නෑ ගමන නම්.....

එත් ශ්‍රී පාද කන්ද දැක්ක ගමන් නම් හීන් දාඩිය දානවා.....dazzu යි මමයි දෙන්නම කට වරද්දගත්ත....හම්මෝ....ඕක නම් නගින්න තියා හිතන්නවත් බෑ කියල!!!නඩේ වැඩිමහල්ලන්ගෙන් හොඳට අහගෙන අපි කට පියාගෙන ඉතුරු ටික ගියා.....
අපි ගිහින් වාහනය නතර කරන්,සැහෙන ගේමක් දීල නාන රෙදිත් ඇඳගෙන කෙලින්ම ගියේ සීත ගඟුලට....ඕක කියන තරම්ම සීතලද කියල බලාගන්න ඕනෙකමක් තිබ්බ......ඇත්තටම එක ගඟට බැහැලාම තමා බලන්න වෙන්නේ...වතුර ඒ තරම්ම සීතලයි...ඒ වගේම හරිම refreshing....ගමනේ මහන්සිය නිමිල යනවා......එත් ඔතන මල පනින වැඩ වෙනවා....පෙළක් නඩ වල එන එපා කරපු මිනිස්සු තමන්ගේ නඩේ ෆොටෝ ගන්න මුවාවෙන් නාන ගැහැණු ළමයින්ගේ පින්තුර ගන්නවා.ඕව කැත වැඩ.....

ඉතින් අපි නාල....කාල එහෙම ගමන පටන් ගත්ත....පහල ඉඳන් උඩ බලද්දී කෙඳිරි ගෑවෙනවා.....එත් ඉතින් නගිනවමයි කියල ආව නිසා ලැජ්ජාව වහගෙන නගින්න එපැයි!!!ඉතින් අපි නැග්ග.......නැග්ග.... නැග්ග........පන යන්න තරම් මහන්සි ආවම අම්මලාගෙන් ඇහුව දැන් උඩ මළුවට ලඟයි ද?කියල.....දැනට නැග්ග තරම් තුන් ගුණයක් විතර තියනවා කියල බොහොම ප්‍රීතිදායක පිළිතුරක් ලැබුන.....

අපි හවස නගින්න පටන් ගත්ත නිසා ටික වෙලාවක් යද්දී නල්ලතන්නියේ-ඒ කිව්වේ නගින්න පටන් ගන්න හරියේ දාන ලයිට් උඩට පෙන්න ගන්නවා...හරිම ලස්සනයි...ඒ වගේම තව ඉහලට නගින්න තියන පාර දිගට තියන ලයිට් පෝලිමත් පේනවා.හැබැයි උඩ මළුවට යනකන් පෙන්නේ නෑ...මොකද පාර තනි කෙලින් උඩට නෙමේ නේ තියෙන්නේ....දෙතුන් පොළකදී සමතලා ප්‍රදේශ හමුවෙනවා.....අර ඉඳිකටු පාන වගේ විශේෂ තැන් තියෙන්නේ ඒ වගේ තැන් වල....ඒ වගේ තැන් වල ටිකක් විවේක ගන්න පුළුවන් උනත්-අවවාදයයි-කෙලින්ම නගින තරමට ඇඟට ගුණයි...ඉදගත්තම නැගිටින්න හිතෙන නෑ......

ඉතින් ඔහොම නගිද්දී අර ඉස්සර කාලේ වගේම කවි කියන නඩ හමුවෙනවා......හැබැයි දැන් ඒ නඩ වල කවි ටිකක් වෙනස් වෙලා.....
අපේ තාත්තට තට්ටේ,ඉතින් තාත්තට -"තට්ටේ තියන මේ මාමට-සුමන සමන් දෙවි පිහිටයි..."
අපේ අයිය කොන්ඩේ වවල,ඉතින් අයියට-"කොන්ඩේ බැඳපු මේ අයියට,සුමන සමන් දෙවි පිහිටයි...."
හැබැයි ඉතින් මහන්සිය යන්න ඔය විහිලු හොඳයි.....

මම ගියේ කළු පාට රවුම් තොප්පියක් දාගෙන....මගේ අතේ silver මුදු තිබ්බ 8ක් විතර.....ඉතින් පෙළක් වෙලාවට අපිත් එක්කම නගින නඩ වලට ඕව note වෙනවා.....සින්දුවක් එහෙම කියන්න බැරිද කියල ආරාධනා ආව....ශුද්ධ භූමියක ඉන්නේ කියල ටිකකට අමතක කරලා දවා හළු වෙන බැල්මකින් ඒ වෙලාවට සංග්‍රහ කළා අපි....

ඉතින්.....මහගිරි දඹයට කලින් හමුවෙන අවසාන කඩ පේලිය එද්දී අපි බාගෙට මැරිලා.....ඒ හරියේ කෝපි කෝප්පයක් කොළඹ හිල්ටන් හෝටලයටත් වඩා ගණන්.....රොටියක් කන සල්ලි වලින් පීසා එකක් ගතහැකි......එත් ඉතින් සීතලයි බඩගින්නයි නිසා අපි රොටී කාල කෝපි බිව්වා....dazzled අඬා වැටුනේ මේ කඩ පොලිමේදී.....එයාගේ ඉවසීමේ සීමාව පැන්න.....මාත් අඬනවා,එත් අඬන්න තරම් පණක් තිබ්බේ නෑ....සීතලයි...ඇඟ රිදෙනවා..... කකුල් ජෙලි වගේ.......ඔයාල යනවා නම් අනිවාර්යයෙන් ජර්සි එකක්,අත් මේස,හොඳ තොප්පියක් සහ කකුලට පහසු සපත්තු දැන් යන්න අමතක කරන්න එපා...අනික නගිද්දී උදව් වෙන්න උස පොල්ලක්-රිටක් තියනවා නම් සැහෙන්න ලේසි......

මහගිරි දඹය හරියට එද්දී කකුල් විතරක් නෙමේ නගින්න අතුත් උදව් වෙනවා....අපි ඒ හරියෙන් යද්දී බහින අය කෝචෝක් කරනවා.....
"දනගාගෙන.......අපි නගින්නේ......"
"බඩගාගෙන......අපි නගින්නේ..."
"පෙරලි පෙරලි......අපි වඳින්නේ...."
"අපේ බුදුන්.........අපි වඳින්නේ......"

ඉතින් අපි ඕවත් ඉවසා දරාගෙන නැග්ගයි කියමුකෝ.........කාගෙන්වත් අහන්න එපා "අර පෙන්නේ උඩ මලුව ද?"කියල නම්....එයාල බොහොම උද්යෝගශීලීව කියනවා "ඔව් ඔව්...,තව ටිකයි....." කියල....එත් එතනට යද්දී පෙන්නේ ඒ තවත් පඩි පෙළක ආරම්භය බව.....දැන් අහන්න එපා නඩේ ගිය අනිත් පුරුදු කාරයෝ කෝ කියල.....ඒ සෙට් එක අපිට බාගයක් දුර යද්දී මග ඇරුන ....lol.

ඉතින්......කොහොම හරි අපි පැය කිහිපයකින් උඩ මළුවට ලඟා උනා.......මම එච්චරටම ආගම් භක්තිකයෙක් නෙමේ,මම ආමිස පූජාවට වඩා ප්‍රතිපත්ති පූජාවට මුල් තැන දෙන කෙනෙක්......උඩ මළුවේ සිරි පතුලට හිස තබා වඳින්න ඉන්න පෝලිම දිගු උනාම එතන ඉන්න ආවතේව කරන පුද්ගලයෝ මිනිස්සු නැවුන ගමන් ඔලුව අල්ලලා ඒ ගලේ ගහනවා වගේ දෙයක් කරනවා......එක නිසා මතක තියාගන්න....තමන්ගේ වෙලාව අරන්,තමන් වඳින විදිහට භක්තියෙන් වඳින්න,"මගේ ඔලුව අල්ලලා ගලේ ගැහුවොත් උස්සල කන්දෙන් පහලට දානවා" වගේ බැල්මක් එතන ඉන්න පුද්ගලයට හෙලලා.......තමන්ගේ කැමැත්තක්......

ඉතින් ශ්‍රී පතුල වන්දනා කරලා ඝන්ටාරේත් ගහල එලියට ආව කියමු....මලුවෙ එලිය බිම අතුරු සිදුරු නැතුව පිරිලා තියනවා නිදාගෙන ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙන්....ඔය සීතලේ නින්දෙන්ම මැරෙන නැතුව පුදුමයි.....මමයි,ish,dazzled,අපේ පොඩි අයිය සහ තව නඩේ ගිය ගනු ළමයෙක් මළුවෙන් එළියේ තිබ්බ ගැට්ටක ඉඳගත්ත.....එක පඩිපෙලක් වගේ....අපි ඉඳගෙන ටිකකින් වෙන නඩයක්,ගම්පහින් ආව පිරිමි ළමයි ටිකක් ඇවිත් අපිට පහල පඩියෙන් ඉඳගත්ත...ඉඳගෙන අපේ කකුල් වලට හේත්තු උනා.....එදා තමා එහෙම දෙයකට විරුද්ධව වචනයක්වත් නොකියපු පළමු,එකම සහ අවසාන වතාව.ඇඟිලි සීතලෙන් ගල් වෙනවට වඩා එක හොඳයි කියල හිතුන.....එයාල අපේ අයිය එක්ක කතා කරලා අපිට අග්ගලාත් දුන්න.......නඩේ හැමෝම උඩ මළුවේදී එකතු උනාට පස්සේ අපි ආයෙමත් බහින්න පටන් ගත්ත.....මම බැස්සේ ish ව වත්තම් කරගෙන.....අපේ කකුල් පන නැ....පඩි බහිද්දී අපිට ඕනේ පැත්තට නෙමේ වෙන දිශාවන්ට අපිව විසි වෙලා යනවා....dazz ව ඔහොම විසි වෙලා වෙන නඩයක් මැද්දටම ගිහින්.....අපිවත් නගින අයගේ ඇගේ හැප්පෙනවා....කොහොම හරි කරුවලේ බැස්සට,ආයේ නල්ලතන්නියට එද්දී එලිය වැටිලා.....

මම නම් Van එකට නැග්ග ගමන් සීට් එකේ ගුලි වෙලා නිදාගත්තා.....වයසක අය ආවේ තවත් පැයකින් විතර....හැබැයි කාටවත් නින්ද ගියේ නැ.....හීනෙන් පේනවා පහලට යන දිග.....පඩිපෙලකින් වැටෙනවා,ඊට පස්සේ ඇහැරෙනවා.........ඒක හැමෝටම පෙනුන හීනයක්....ඒ ඇයි දන්නේ නෑ.....

ගෙදර ආව මතකයි හීනෙන් වගේ.....ඇවිත් දවස,3 යනකන් ගෙදරින් එලියට නම් බැස්සේ නෑ.......

එත් මම ගිය හොඳම ගමන් වලින් එකක් තමයි ඕක....මම ආයේ දවසක යනවා.......හැබැයි එදාට කලින් පාරට වඩා සූදානම් වෙලා තමයි යන්නේ........ඔන්න කිව්වා....ගියේ නැති අය වරද්දගන්න එපා.........

ප්‍රථම ඒක පාර්ශ්වික ප්‍රේමය-ඒ කිව්වට ප්‍රේමේ ම නෙමේ පොඩි crush එකක්

සැහෙන කාලෙකින් මේ පැත්තේ ආවේ....ඉතින් ඉඳල ඉඳල මම මේ කියන්න යන්නේ සැහෙන කාලයක් තිස්සේ කියන්න උන්න කතාවක්.මගේ මේ දවස් වල mood එක ඒ තරම් සුභ නෑ.ඉතින් ඔයාලගේ වගේම මගේ mood එකත් ටිකක් සැහැල්ලු වෙන්න මම මේක දාන්නම්කො......

ඔයාල දන්නේ නැති උනාට පොඩි කාලේ මම මොන්ටිසෝරි ගියා.ඒ කාලේ ඇත්තම කියනවා නම් මට මතක නැහැ.අපේ පුංචි අම්ම තමයි මේ කතාව මට කිව්වේ.මාව මොන්ටිසෝරි ඉවර වෙලා එයා ගෙදර එක්කන් එනවා ලු.ඉතින් ඒත් එක්කම පෙළක් දවසට අපේ ගෙවල් ළඟම,මොන්ටිසෝරියේ මාත් එක්ක හිටපු පොඩි කොලු පැටියෙක් එනවා ලු.අපි මේ කොල්ලට "ශාන්" කියල නම දාමුකෝ.ඉතින් පුංචි කාලෙත් මම දැන් වගේම බෝල ගෙඩියක් ලු.ශානුත් එහෙම ම ලු.ඉතින් බකල ගගහ එන අපි දෙන්න,අපේ ගෙදර ලඟදි ී වෙන් වෙලා යද්දී මම හෝ ගාල අඬනවලු.එයත් අඬනවලු සමහරදවසට.......ඉතින් ඕක පුංචි අම්මට නම් මාර ආතල් දර්ශනයක් වෙලා.

ඔය කාලෙම තමා මගේ මාම බැන්දේ.ඒ මගුල් ගේ දවසේ ඔය ඉන්න නෑදැයෝ එතන හිටපු එකම පොඩි එකා වෙන මාව අල්ලගෙන බයිට් කරන්න පටන් අරන්....මොකද ඕනේ පොඩි එකෙක් ආසයි නේ තෑගි වලට.couple එකට තෑගි ලැබෙනකොට මමත් හයියෙන් කියල "මමත් කවදාහරි බඳිනවා!!"කියල.
ඉතින් අනිත් නැන්දලා ටික මාව වට කරන් අහල "ඒත් දුව ඔච්චර ලොකු තෑගි කොහොමද උස්සන්නේ?"කියල.
මම කිව්වා ලු"මම මොකටද?ශාන් ඉන්නේ!" කියල.lol.

මට ඔය කතාව පුංචි කිව්වේ මට අවුරුදු 16 දී.එතකොටයි මට තේරුනේ මේක එසේ මෙසේ crush1k නොවන බව.

ශාන්ව මොන්ටිසෝරියෙන් පස්සේ මට හම්බුනේ ශිෂ්‍යත්ව පන්තියේදී ද කොහෙද.....පන්තියේදී කිව්වට එකට මම මාස2,3 ක් වත් ගියාද මන්ද.ඒ කාලෙත් ශාන් හරිම cute චබියෙක්.මම අති පණ්ඩිත cute චබියෙක්.මට යන්තම් මතකයි අපි ඔට්ටු දුවනවා.අපි කිව්වේ අපේ සෙට් එකක් හිටිය.....ඒ සෙට් එක.මට ඕක පෙන්නන්න බෑ.මොකද අනිවා මට තමා catcher වෙන්න වෙන්නේ.මොකද අනිත් යට මාව අල්ලන්න හරි ලේසි-මම දුවන්න හොරා නේ......

ඉතින් ඔය ශිෂ්‍යත්වෙන් පස්සේ මම කොළඹ විශාකවට ඇතුලත් උනා.ශාන් ගියේ කොළඹ ආනන්දයට..මම මෙයත් එක්ක හොඳටම තරහ උන දවස ආවේ ඔය කාලේ.

වෙලාවකට මෙයා ඉස්කෝලේ ඇරිලා අපේ ගෙවල් පැත්තෙන් යනවා-මෙහෙන් short cut එකක් තියනවා.ඉතින් ඔය කියන දවසේ (මට තවමත් හොඳට මතකයි)ශානුයි එයාගේ වැඩිමල් cousin අයිය කෙනෙකුයි ඔය පාරේ යනවා මම දැක්ක.කාලෙකින් නේ යාළුවව දැක්කේ.මම එහා ගෙදර හිටියේ ඒ වෙලේ.මම දොරකඩට බැහැල "ශාන් ටටා!!!!!!" කියල කෑගහල අත වැනුවා.මම දැක්ක අර වැඩිමල් අයිය හයියෙන් හිනා වෙනවත්,ශාන් රවාගෙන පැත්ත නොබලා ඉක්මනින් යනවත්.rejected හැගීමකින් හිත බර උනත් ඒත් එක්කම ආවේ තරහක්.මම එකෙන් පස්සේ ආයෙත් අවුරුදු ගානක් යනකන් ශාන්ව දැක්කේ නැහැ.

ඊට පස්සේ එයාව ආයේ දැක්කේ මට අවුරුදු 14 දී.ඒ කියන්නේ නවය වසරේදී.මමයි මගේ යාළුවා ish ගියා කඩේට,මම සාමාන්‍යයෙන් ශාන්ගේ ගෙවල් පැත්තෙන් යැවෙන් නැහැ,ඒත් කඩේට යන්න කෙටි පාරක් එතනින් වැටිලා තියනවා.එතනින් යද්දී මම දැක්ක ඒ ගේ ඉස්සරහ උස මහත සුදු well built කොල්ලෙක් ගේ ඉස්සරහ උදලු ගානවා.අපි දෙන්නත් "කවුද බොලේ ඇලිස් " කියල ලඟට කිට්ටු කරද්දී,කිට්ටු කරලා අදාළ පුද්ගලයා අඳුනාගතහැකි සීමාවට ආවම අපි දෙන්නගෙම කටවල් වලට අගුල් වැටුන.කවුද දන්නේ අවුරුදු කිහිපයකින් මෙච්චර වෙනසක් වෙන්න පුළුවන් කියල.....
අහ්....ඉතින් ඊට පස්සේ අපිව නිතරම මුණගැහෙන්න පටන් ගත්ත.මොකද අපි එකම විද්‍යාව පන්තියට join උනා නේ.....

ඔව් ඔව්.... අපේ සහෝදර blog ලියන්නෙක් වෙන මහේෂ් හසාන්ත ද සිල්වා ත් ඒ පන්තියටම ආව.hehe.ඒ කාලේ වගේම තව අවුරුදු 3 ක් යනකම් ඒ හැමෝටම මාව පෙනෙන්න ඇත්තේ මල විකාරයක් වගේ...මොකද මම හැම දෙයක්ම කලේ අවධානය ගන්න.හැබැයි ඒ එක දෙයක් වත් වැඩක් උනේ නම් නෑ.....lol.

අපි අවුරුදු 3 ක් එකට පන්ති ගියා.විද්‍යාව සහ English .ඉංග්‍රීසි පන්තියේදී තමා ඔය crush එක සැහෙන්න වැඩි උනේ....විද්‍යාව පන්තියේදී මට ඕනේ උනේ වැඩ පෙන්නන්න,මම ඒ කාලේ ලකුණු 95-99 අතර ගන්නවා ඉස්කෝලෙදි.ඉතින් හැමෝටම ඕනේ තමන්ගේ crush 1 ඉස්සරහ පොර වෙන්න නේ.....ඒත් වැඩක් උනේ නෑ.....ඔහොම ඉන්දෙද්දී එයාගේ උපන්දිනය ලං උනා.සල්ලි එකතු කරගත්ත මම ලස්සන pencil case 1ක් ගත්ත.එක පිරෙන්න පෑන්,පන්සල්,gold/silver pens,gel pens,මකන,අඩි රූල්,cutter,ටිපෙක්ස් ඔක්කොම අරගෙන ලස්සනට හැදුව.මොකද එයා පෑන් දාගෙන ආවේ පරණ කවකටු පෙට්ටියක.මම ඉතින් ඕක ලස්සනට පැක් කරලා-from a friend- කියල ලියල ගෙනාව හොරෙන් එයාගේ bag 1 න් දාන්න.ඒත් අන්තිම මොහොතේදී මගේ ආත්ම ශක්තිය බින්දුවටම බැස්ස-no gut.ඉතින් මම පෑන් ටික තියාගෙන purse එක වෙන කාටදෝ මන්ද දුන්න....

මම කැමති නෑ අපිව මගදී හම්බෙනවට.මොකද මගේ අතින් මොකක් හරි ගොන් කතාවක් කියවෙනවා....මම යන පන්ති වලටම නේ මෙයත් යන්නේ,ඒත් මට පෙළක් වෙලාවට ඉබේ ඇහෙනවා "අද පන්ති නැද්ද?"කියල.නැත්නම් සැහෙන්න චාටර් විදිහේ හිනාවක් යනවා.ඉතින් වෙලාවකට ඒ කාලේ මෙය ඉස්සරහින් එනවා දකිනකොට මට හිතෙනවා පාස් වෙලා යනකන් හැංගිලා ඉන්නත්!

ඉතින් ඔය කාලේ මම ගිය ඉංග්‍රීසි පන්තියේ ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍යත් කළා අපි.ඕකෙ 9,10,11 පන්ති 3 ම එකට දාල ඉගැන්නුවේ.අපි ඉහල පන්ති වලට යද්දී අපිට වඩා බාල ළමයි ආව පන්තියට.මේ අතර හිටිය ලස්සන නංගියෙක්.සුදුයි,කොන්ඩේ curly,හරිම ලස්සන හිනාවක් තියන චුටි නංගියෙක්,අපිට වැඩ අවුරුද්දක් හරි 2 ක් හරි බාලයි...එයා ලස්සන නිසා අපි එයාට නම දැම්ම මාර්ගරිට්(Margeret) කියල.(ඒ කාලේ තමා TV එකේ The Lost World ගියේ.එකේ ප්‍රධාන චරිතයක්......)

මම සැහෙන්න මිනිස්සුන්ව නිරීක්ෂණය කරන කෙනෙක්,ඉතින් මට ටික දවසක් යද්දී තේරුනා ශාන්ගේ හිත ඔය නංගිට ගිහින් කියල.ඉතින් ඒ නංගිත් එක්ක අහලකින්වත් මට යන්න බැරි නිසා මම අදහස අතැරලා දැම්ම.........මම ප්‍රාර්ථනා කළා ඒ 2 න සෙට් වෙන්න,හොඳ couple එකක් වේවි කියල......

සාමාන්‍ය පෙලින් පස්සේ අපිව ආයේ හමු උනේ නෑ.....මම CIMA class යන්න ගත්ත නේ උදේට A/L වලින් පස්සේ...හැබැයි ඒ කාලේ මගේ ජීවිතේට වෙන කෙනෙක් ඇවිත් හිටිය....එයාගේ නම අසේල.මට පෙළක් දවස් වලට බස් එකේදී ශාන් ව හම්බුනා,සුහද හිනාවකට ඒ හමුවීම සීමා උනා.....මගේ ජීවිතේ awkward ම දවසක් ආවේ ඔය කාලේ.හවස මම පන්ති ඇරිලා අසේල එක්ක එද්දී අපි නැගපු,පිටකොටුව stand එකේ නතර කරලා තිබ්බ බස් එකේ පිටිපස්සේ සීට් එකේ ශානුත් හිටිය.මම හරිම අපහසුතාවයකට පත් උනා....අසේලට මම ශාන් ගැන කියල තිබ්බ-සැහෙන කාලයක් තිබ්බ crush 1 k කියල.අසේල කිව්වා බහින්න ඕනේ නෑ,මේකෙම යමු කියල....මම පෙරැත්ත කරලා බැස්ස......hmmmm I actually don't know why...but I felt something heavy inside me.......I felt guilty...... ඒ ඇයි කියන්න මම දන්නේ නැහැ.

ඉතින් එදාට පස්සේ මට ආයේ ශාන්ව හම්බුනේ මේ ලඟදි.....මම වැඩට යන්න පටන් ගත්තට පස්සේ,හරියටම කියනවනම් නවලෝකේ ඉස්සරහ බස් හෝල්ට් එකේදී.ඉස්සර වගේම කොල්ල handy.......ඒත් වෙනද වගේ නැතුව මට ඉතාම සාමන්‍යය විදිහට ශාන් එක්ක කතා කරන්න පුළුවන් උනා.මට තේරුනා අපිට අන්තිමට යාලුවෝ වෙන්න දැන් පුළුවන් බව.....මොකද දැන් ඒ crush එක ඉවරෙටම ඉවර නිසා.......

ශාන් දැන් මගේ face book buddy කෙනෙක්.හැබැයි එයා poppy කියන නමින් මිසක්-මේ මමයි කියල දන්නේ නැහැ.දැනගත්තත් මට ප්‍රශ්නයක් නැහැ........ඒත් මට වෙලාවකට හිතෙනවා මගේ ඒ කාලේ 64 මායම් වැඩ කරලා බැරි වෙලාවත් මේ මනුස්සයව සෙට් උනා නම් මොනවයින් මොනවා වෙයිද කියල.සමහරවිට නෑදෑකමුත් නැතිවෙන්න තිබ්බ......මොකද මට මනුස්සයෙක් එක්ක ඉන්නත්,මනුස්සයෙක්ට මාත් එක්ක ඉන්නත් සැහෙන්න අමාරු නිසා..... hehe.

so this is my 1st crush.....aha.....yes...list goes forever!!!!! lol.

Hello there!

I'm really sorry about almost abandoning this blog...bt I can't help it,as my PC is giving me troubles again...and besides,I feel it's unfair to post in English,I always get lots of complains when I do that.hehe.

So guys..it's valentine's day isn't it?lol.I just read the post I put last year...nothing has changed much...I'm in a freakingly annoying,loud and slow Srilankan bus.Instead going to a class,I'm going to my job today..and yes I'm all black & white today...no presents,no roses,hearts or surprises!aha..surprises...I always get those.so I better not push that much...

Unlike last year,I'm in a foul mood today.cos I argued with mother and father...when I was just about to kiss them and run to catch my bus,they suddenly asked whether I signed those university-pay sheets.grr.why couldn't they remind that yesterday!and when I told that they told me I should've known it...well.anyway I signed it bt was so mad with them when I left the house,late.

Hmm..what else...I got my 1st salary last week.basic salary is15000.bt as I started working on5th,they've deducted2days wages.and 8% from the rest is EPF.I've left with 11000.gave mom 10000 as diploma fee(atleast I could pay 1/3 of my Uni fee now.I wanted to do it)and from the left 1000,I bought2 lovely sun hats for mom & dad,and 3DVDs.'Vampires sucks'for chuti aiya.lol.'Remember Me' for me,and 'Free Willy' for chuti maama.Loku aiya,akka,my friends and nangila must wait until next month.hammo.I'm so glad it's going to over after this28th.I really dislike this place...

See?I'm in the most perfect mood on this Valentine's day.ah.Don't forget it's Monday!I hate Mondays!

Think I've dipressed u guys enought.I'm near Fort now.must get off.c u guys.enjoy the day!

අම්මයි මමයි

සමහරු කරන වැඩ ,අනිත් අය දකින්නේ වැරදියට.ඒ කිව්වේ,වටහාගන්නේ වැරදියට.මට ඕක මතක් උනේ ඊයේ උදේ වැඩට යද්දී.අපේ ගෙවල් පැත්ත හරියට සිංහරාජ වනාන්තරේ කෑල්ලක් වගේ.ඉතින් ඔය ගස් මැදින් උදේට යද්දී රෑ මකුළුවෝ බැඳපු දැල් මූනේ පැටලෙනවා.ඉතින් ඒ කාලේ උදේට අපේ ගෙදරින් එලියල බහින හැමෝම කෝටු කෑල්ලක් වගේ එකක් මූනට ඉස්සරහින් කඩුව වගේ තියන් යනවා එකෙන් බේරෙන්න.ඉතින් මක්කෙයි වෙන්නේ? මකුළු දැල් පේනවායැ අනිත් මිනිස්සුන්ට....එයාල හිතනවා ඇති අපිට පිස්සු නැත්නම්,සමහරවිට අර "කෙමක්" කියන එකක් වෙන්න ඇති උදේ පාන්දර මුන් කරන්නේ කියල.

ඔය වගේම තමයි අර දැන් ෆෝන් එක්ක එන bluetooth hansfree set පාවිච්චියත්.මගේ යාළුවා daz ටත් ඔය එකක් තියනවා.ඕක කනේ ගහගත්තම මෙලෝ යකෙක්ට පෙන් නෑ කොණ්ඩෙට වැහිලා.ඉතින් හැමෝම හිතන්නේ මෙයා පාරේ තනියම කතා කර කර යනවා කියල.මාත් එක්ක ඉන්න වෙලේක නම් සපෝර්ට් එකට ලඟට වෙලා හරි ඉන්නවා,එතකොට හිතන්නේ මාත් එක්ක කතා කරනවා කියල නේ....

මට ඔය වගේ වැඩ සෑහෙන්න වෙලා තියනවා.ඔය වගේ එකක් නිසා මට විතරක් නෙමේ අපේ අම්මටත් පිස්සු කියල වටපිට මිනිස්සු හිතන්න ගත්ත නේ....මෙහෙමයි කතාව.

මම මීට කලිනුත් කියල තියෙන්න වගේ,අපේ පහල ගෙදර ඉන්නේ ඉන්ජිනේරු මහත්මයෙක්.ඔය අයියගේ ගේ හැදුවේ ලඟදි.ඉතින් ඔය ගෙදර තාප්පේ බඳින දවස ආව නේ....ඔයාල දන්නේ නැති උනාට,මම පෙළක් වෙලාවට ගෙදර ඉන්නවා කොණ්ඩෙට මල් ගහගෙන,අලි ඉන්දියානු type කරාපු දාගෙන,පොඩි eye make up එකක් එහෙම දාගෙන,වෙලාවකට එහෙම තමා.මට හිතුන ඒවා කරනවා.ඉතින් ඔය වගේ ජොලියක් ගිය දවසක මම ඔලුවේ අලි මලක් ගහන්,කරාබු සෙට් එකකුත් දාගෙන කැරකි කැරකි,නට නට ගේ ඉස්සරහට ගියා ඇඳුමක් වැලට දාන්න (ඔව් අපේ ගෙදර රෙදි වනන වැල ඉස්සරහ තියෙන්නේ-හොඳට අව්ව එන්නේ ඒ පැත්තට)ඉතින් එතකොටයි දැක්කේ අර තාප්පේ බඳින්න අපේ වත්තෙත් මිනිස්සු සෙට් එකක් කියල.එලියට ගිය වේගෙන්ම ආයේ ඇතුලට ඇවිත් මල විකාර ටික අයින් කරලා ආයේ ගිහින් ඇඳුම වනල යන්තන් හිනා වෙලා ආව,එද්දී අර යක්කු ඔක්කොම හිනා වෙනවා.චාටර්.....

හොඳ වැඩේ උනේ ඊට පස්සේ.ඉස්සරහම පැත්තකින් අපේ ලිඳක් තියනවා-සිමෙන්ති බැමි එහෙමත් දැම්ම-එත් දැන් එක පාවිච්චි කරන නෑ.අපි වෙන ලිඳක් කැපුවා.ඔය පරණ ලිඳේ දාන්නේ කුණු.ඉතින් අපේ අම්ම කලින් දවසේ ඉතුරු කුණු ටික ලිඳට දාන්න කියල dust bin එක මට දුන්න.මොනවා කරන්නද ඉතින්.මම ඕකත් අරන් ගිහින් ආයේ අර මිනිස්සු එක්ක යාන්තමට හිනහ වෙලා කුණු ටික ලිඳට හලලා ආව.ඒ එද්දී නම් කට්ටියගේ ඇස ඔලුවේ,කටවල් බාගෙට ඇරිලා.මට sure උනා ඒ සෙට් එකෙන් නම් කවුරුත් මැරෙන්න ගියත් අපේ ගෙදරින් නම් වතුර උගුරක් බොන්නේ නැති වග.මම ගෙදර ඇවිත් අම්මට සීන් එක කිව්වම අම්මට පන යන්න හිනා....lol.එත් කොහොම හරි,උදේ උයල ඉවර වෙලා එකතු උන කුණු ටික dust bin එකට දාල මම අම්මට දුන්න "ඔයා ගෙනිහින් දාන්න, දාද්දි තේරෙයි නේ ඕක පාවිච්චි කරන ලිඳක් නෙමේ කියල..."

මම අම්මට පෙරැත්ත කරලා කරලා අම්ම ඉතින් dust bin එකත් අරන් ගියා.මම ජනේලෙන් බලන් උන්න.......අම්ම ආයේ ලිඳ ලඟට යද්දී අර කට්ටිය වැඩත් නතර කරලා බලන් ඉන්නවා.අම්ම කුණු ටික හලලා,අඩියේ ඉතුරු උන පොල් කුඩු ටිකත් ගැට්ටේ ගසල ලිඳට දාල හිනා වෙලා ආව....
අර කට්ටියට හෙල්ලෙන්න මතක් උනෙත් ටික වෙලාවකින්.ඒ පාර ගේ ඇතුලේ ඉඳන් පෙරලි පෙරලි හිනා වෙන්න chance එක ආවේ මට.

ඔයින් පස්සේ මගේ පිස්සුව ආවේ අම්මගෙන් කියල හැමෝම හිතන්න ඇති...

තව ඔය වගේ වැඩක් උනා දකින ඒවා වරදවා වටහාගෙන.අපේ ආච්චිට අපි රෝදපුටුවක් ගෙනාව නේ.....ඒ කාලේ ඕක ඉතින් මට වඳුරට අහු උන දැලිපිහිය වගේ.මම ඔකේ ඉඳගෙන කොයි වෙලෙත් ගේ වටේ කැරකෙනවා....ඔන්න දවසක් අපේ අම්මල ගෙදර නැති වෙලේක මම හවස් වෙන්න ලං වෙලා ඕකේ ඉඳන් සාලේ වටේ කැරකි කැරකි හිටිය...ජනෙල් වහන්නත් කම්මැලියි ....අව්වේ දැම්ම රෙදි ගන්නත් කම්මැලියි....ඔන්න එතකොට අපේ ගෙවල් පැත්තට current බිල් බලන්න එන කෙනෙක් ආව.එයා අලුත් කෙනෙක්-කොල්ලෙක්.අපේ බිල කියවල,මම දන්නෙත් නෑ,සාලේ පැත්තෙන් ආව එක දෙන්න.මට කලබලේට රෝද පුටුවෙන් නැගිට ගන්නත් බැරි උනා,(එක වඩාත් හොඳයි.නැත්නම් එයා එතනම කලන්තේ දායි.)

මම ඒ පැත්තට රෝද පුටුව හරවගත්ත ගමන්-"නෑ නෑ මිස් ඔහොම ඉන්න.... "කියල ගෙදර පුටුව උඩින් ලයිට් බිල තියල,හුළගේ නොයන්න ළඟ තිබ්බ පොතකුත් තියල මගේ කකුල් 2 දිහා බලල,අනුකම්පාසහගත හිනාවක් දාල යන්න ගියා.අපරාදේ මට එයාටම කියල ජනෙල් ටික වහල රෙදි ටික අරගන්නත් තිබ්බ.lol. මට ලැජ්ජාවේ බෑ.එයා යනකන් ඉඳල මම හෙමින් නැගිට්ට.ඊට පස්සේ බිල් දාන්න එන හැම පාරම මම කාමරේ ඇතුලේ!එලියට නම් බැස්සේ නෑ.....

ඉතින් ඔය වගේ එකක් නෙමේ.....වරදවා වටහාගැනීම් නම් සිය ගණනක් ඇති.මරු හැබැයි ඒ වෙලාවට.මතක් වෙද්දී ලැජ්ජයි දැන් නම්.lol.
සිංහලෙන් දැන් ලියන්න පුළුවන් ආයේ. PC එක හදල ගෙනාව නේ....thanks chaminda අයියට........ :)

News!

So I have some news.good ones and bad news.what do u want first?okay.lets start with good news...

p.p.f.s.-poppy passed financial strategy. YES! I KNOW.I CAN'T BELIEVE IT EITHER!
And
p.p.p.s-poppy passed performance strategy.huge thanks go to my lecturer.
And bad news is

p.f.e.s-poppy failed enterprise strategy. :-(
i'm not happy,but I'm not sad either.adu gaane 2k goda ne!duka daz ekka top CIMA class yanna bari ekata.she's passed!congratz machan. :-) i knew u could do it !

So...I have to repeat this in next may...aparaade.

And did I tell u guys I got a job?it's a 2months contract actually. :-D great for the experience...
Mmm so as daz promised she's going to buy me ice creams!yepee!roots ekenda,ice cream carnival adan yanawada kiyala thawama hithuwe na... ;-)
so Mr.no one knows..what about ur results?got through this time?